Het Lucifer evangelie

Auteur: Paul Christopher (pseudoniem voor Christopher Hyde)

Oorspronkelijke titel : The Lucifer Gospel

Eerste editie : 2006

Dit boek is het tweede in de Fiona (Finn) Ryan reeks. Ik maakte er kennis mee in het eerste boek uit de reeks namelijk het Michelangelo mysterie.

Fiona ‘Finn’ Ryan, een jonge kunsthistorica, heeft werk gevonden als tekenaar bij een grote opgraving in de Libische woestijn. In een graf wordt het lichaam van een archeoloog aangetroffen die een medaillon uit de Romeinse tijd draagt, met daarop gegraveerd de mysterieuze naam ‘Luciferus’. Bij het onderzoek naar de dood van de archeoloog blijkt dat sommige mensen bij de opgraving meer weten dan ze zeggen. Als er opnieuw een dode valt begint Finn te beseffen dat het medaillon de sleutel is tot een geheim waar door vele partijen naar wordt gezocht, een aanwijzing dat er een evangelie bestaat geschreven door Jezus zelf – een schat waar veel mensen een moord voor zouden willen plegen. En als je zou denken dat Luciferus op de satan of de duivel zou slaan, dan heb je je wel serieus laten beïnvloeden door de titel, maar kom je zeker bedrogen uit.

Waar het eerste boek mij vrij goed gedocumenteerd lijkt, is dit hier zeker niet het geval. Dit boek lijkt te willen profiteren van Da Vinci Code koorts (Dan Brown wordt er ook minstens een paar keer in vernoemd. Dit boek is dus meer iets hype achtig geschreven door wat ik zou noemen een pseudo imitator geschreven. Je moet van de auteur wel zeggen dat de beschrijving van plaatsen goed gedocumenteerd zijn en in dit boek valt dit voornamelijk op uit de scènes die zich in Caïro afspelen.

Ik heb echter twee problemen met deze roman.

Ten eerste zijn de tijdslijnen volledig verkeerd. Het hoeft niet voor een roman uit de 21 eeuw, situaties uit de tweede wereldoorlog te linken aan een hedendaags verhaal. In het Lucifer Evangelie vinden bepaalde gebeurtenissen plaats in 1939 en veel van de opdrachtgevers waren nog steeds rond, stiekem in hotelkamers en bij het omleggen van bepaalde figuren. Het wordt vind ik dus hoog tijd om Wereldoorlog II aan de geschiedenis te laten en de verhaallijnen indien ze echt nodig zijn ook in een geschiedkundig karakter te plaatsen en zeker geen personages te laten opdraven die meer dan 100 moeten zijn.

Ten tweede en ook ten laatste heb ik een probleem met het einde van het boek en zijn relatie tot de titel, waarin het Evangelie, dat door rijke mannen, bereid om te doden, vanaf een cruiseschip in zee wordt gegooid. Waarom dit evangelie zo krachtig is (alhoewel ik geen spoor heb gevonden dat het ooit heeft bestaan), wordt nooit in het boek vermeld, en ondermijnt feitelijk de titel van het boek. Dit is op zijn minst de titel van het boek onwaardig. 

Ik heb het gevoel dat de auteur met zijn succes van zijn eerste werk, waarschijnlijk de kassa heeft horen rinkelen en snel ook een sequel heeft geschreven met hoop op meer geldgewin.

Leo.