Leo en Chris De Brabandere

Het gerecht is vernoemd naar de Slag bij Marengo in de buurt van Alessandria (Piemonte, Italia). Napoleon Bonaparte zou kort voor de veldslag om een snelle maaltijd hebben gevraagd. Volgens de versie van wiki zou de kok daarop een gerecht hebben geïmproviseerd met wat voor handen was: kip, eieren, tomaten, uien, knoflook, kruiden, olijfolie en rivierkreeft (ik geloof in de verste verte niet dat er in de Bormida, ooit een rivierkreeft heeft gezeten) en zou hij de kip zelfs met een sabel in stukken hebben gesneden. Persoonlijk ben ik de mening toegedaan dat de kok Auguste Escoffier (1846-1935) het gerecht in zijn boek vermeld "Le livre des menus" (1912) en dat het de geschiedkundige Massimo Alberini die dit boek van een voorwoord voorzag en het gerecht binnen de context plaatste van een haastig bereid maal op 14 juni 1800 voor destijds nog Eerste Consul Napoleon Bonaparte door een kok die waarschijnlijk de kip van een of andere Piëmontese boer had gestolen, de kip met zijn de

Auteur : Andreas Eschbach Oorspronkelijke titel : Der Nobelpreis Eerste uitgave : 2005. De roman is een thriller waarin je als lezer gevangen wordt genomen in een net van leugens, bedrog en een genadeloze weg om tot de oplossing te komen van het mysterie. De Nobelprijs staat wereldwijd hoog aangeschreven, dus is elk vermoeden van manipulatie met deze prijs zeer zorgwekkend. Als de gerenommeerde Zweedse Academie al niet ongevoelig is voor chantage, corruptie en beïnvloeding, wie dan nog wel? Het verhaal zou kunnen zijn dat op de luchthaven van Milaan een vliegtuig van Scandinavian Airlines neerstort met aan boord drie leden van het comité dat verantwoordelijk is voor de Nobelprijs geneeskunde. Vlak vóór de stemming brengt een onbekende een bezoekje aan het kantoor van professor Hans-Olof Andersson, eveneens lid van het comité, en biedt hem veel geld om op een bepaalde kandidaat te stemmen; een aanbod dat hij verontwaardigd afwijst. Kort daarop wordt Hans-Olof Andersson’s 14-jarige doch

In een blog van 28 maart 2007 had Chris het over Maria Roelandt . Zij is de kunstenares van wie Chris op slag weg was op de tentoonstelling "Madammen bekennen kleur". Toen reeds wisten wij dat zij voor de eerste maal alleen in het najaar zou tentoonstellen. Een gelegenheid dus om met het uitgebreide oeuvre van deze dame kennis te maken. De klas van 12 "Krantenkoppen" is te zien alle zaterdagen en zondagen in het ACC (de raadszaal van het gemeentehuis) van 9255 Buggenhout, Nieuwstraat 2 en dit van 14 tot 18 uur. Wij waren dus heel gelukkig toen de uitnodiging voor de vernissage in de bus viel en wij wilden het dan ook voor niets missen. Haar stijl is direct, stylistisch, vrouwelijk met een diepere zin voor het geschreven woord. Haar doeken, zonder lijst, spreken voor zich en laten ontdekkingen toe, als je je meer verdiept in wat je ziet en verder kijkt dan de figuren zelf. Ik had het moeilijk om mijn favorieten uit de ruime collectie uit te zoeken, maar uiteindelij

Ik heb al gewerkt in de bank, ik heb les gegeven voor een bank, ik vertegenwoordig en ga elke dag naar de bank en nu laatst …. heb ik gewerkt aan een bank. De nonna koopt te veel voor Hanna om haar bezig te houden de vele keren dat zij in de Weygenstraat verblijft. Ergens moet ze al deze toebehoren kwijt en wat is er nu beter dan een speelbank ? Meter Inge had nog haar en Elke’s oude speelbank staan op haar zolder. Een grondige afstofbeurt was nodig ! Dit ondertussen 30 jaar oude meubelstuk, van onschatbare waarde, krijgt opnieuw haar oorspronkelijke functie voor een nieuwe generatie. Dat dit in het Weygenstraat interieur vloekt zag iedereen, behalve de blinden. Dus moest nonno “weer” eens aan de slag met beits, schuurpapier en -machine, dremel, laklaag 1 en laklaag 2 met de correcte RAL kleur 5002 om deze antiquiteit haar nieuwe bestemming te geven.. Al zeg ik hetzelf, het resultaat mag er best zijn en om de speelbank te kunnen onderscheiden van de achtergrond, zit in alle pracht

Auteur: Philipp Vandenberg, Oorspronkelijke titel: Die Akte Golgatha Eerste uitgave : 2003 Wil je dit boek lezen, dat kan op het internet. Tenminste vond ik deze link Weer eens een esoterische thriller ter hand genomen in de stijl van Dan Brown, nu een uit de Dan Brown periode vermits ook uitgegeven in 2003. Een esoterische roman is een roman waarin het hoofdpersonage te maken krijgt met geheime genootschappen en -vooral- geheime kennis. “Gregor, heb je er eigenlijk wel eens over nagedacht waarom Arno Schlesinger zich uitgerekend in Turijn bevond?' Gropius keek Francesca lang aan. ‘Vanwege Luciano de Luca, neem ik aan, en omdat diens instituut een goede naam heeft!' Francesca schudde het hoofd. 'Er zijn in Europa tal van instituten die in dergelijke analyse gespecialiseerd zijn. Dat kan de reden niet geweest zijn. En wat De Luca betreft…''Ik weet werkelijk niet waar je naartoe wilt, ' onderbrak Gropius haar. 'Dat zal ik je zeggen. In Turijn wordt het enige t

Auteur : Lilian Jackson Brown Oorspronkelijke titel : The cat who knew Shakespeare Eerste uitgave : 1988 Er zit iets goed verkeerd in het stadje Pickax. Qwilleran woont er nu sinds anderhalf jaar en begint ingeburgerd te geraken. Het is ruim half november, en iedereen verwacht de eerste sneeuw waarbij Pickax van de wereld wordt afgesneden, door de verwachtte massa. Samen met Junior Goodwinter, hoofdredacteur van The Pickax Pickayune trekt Qwill nog snel naar 600 km daarbeneden. Ginds vernemen zij dat de excentrieke uitgever van The Pickax Pickayune, Senior Goodwinter en vader ván, door een ongeluk om het leven is gekomen. Tenminste… dat is de algemeen heersende opvatting. Maar verslaggever Jim Qwilleran en zijn twee Siamezen Koko en Yum Yum denken er anders over. Ze ruiken moord. De weduwe is nogal lustig, XYZ Enterprises nogal haastig, en de roddels in het dorp doen de rest om deze thesis te voeden. Hun onderzoek brengt hen op het spoor van een schokkend geheim en als Koko dan ook nog