Doorgaan naar hoofdcontent

Pollo Marengo

Het gerecht is vernoemd naar de Slag bij Marengo in de buurt van Alessandria (Piemonte, Italia). Napoleon Bonaparte zou kort voor de veldslag om een snelle maaltijd hebben gevraagd. Volgens de versie van wiki zou de kok daarop een gerecht hebben geïmproviseerd met wat voor handen was: kip, eieren, tomaten, uien, knoflook, kruiden, olijfolie en rivierkreeft (ik geloof in de verste verte niet dat er in de Bormida, ooit een rivierkreeft heeft gezeten) en zou hij de kip zelfs met een sabel in stukken hebben gesneden.


Persoonlijk ben ik de mening toegedaan dat de kok Auguste Escoffier (1846-1935) het gerecht in zijn boek vermeld "Le livre des menus" (1912) en dat het de geschiedkundige Massimo Alberini die dit boek van een voorwoord voorzag en het gerecht binnen de context plaatste van een haastig bereid maal op 14 juni 1800 voor destijds nog Eerste Consul Napoleon Bonaparte door een kok die waarschijnlijk de kip van een of andere Piëmontese boer had gestolen, de kip met zijn degen trancheerde, de stukken kip smoorde in olijfolie en witte wijn, en dit opdiende met een persillade.

En meer dan vermoedelijk is het pas Auguste Escoffier zelf die het gerecht verfijnde met tomaten, rivierkreeftjes, sneetjes brood en spiegeleieren.

Ingrediënten
Basis :

1 kip (in stukken)
bloem
6 sjalotten
40 g boter
3 el olijfolie
1 teentje knoflook (geperst)
1 glas droge witte wijn
1 handvol basilicumblaadjes
1 laurierblad
250 g champignons
3 à 4 eetlepels gehakte peterselie
peper, zout

Facultatief:

50 g spekjes
500 gr tomaten, gepeld en ontpit
6 rivierkreeftjes
6 sneden getoast witbrood
6 gebakken spiegeleieren.

Bereidingswijze
- Snij de kip in mooie stukken en haal ze door de bloem.
- Smelt de boter met de olijfolie.
- Bak de kip mooi goudbruin an haal deze uit de vetstof. Dep af en bewaar !
- Zeef de saus en hergebruik de vetstof.
- Fruit de sjalot en de look.

Hier wijk ik af van het origineel recept. Ik ga tomaten gebruiken. Ik ben uiteindelijk naar de winkel kunnen gaan, zie ook graag voor mijn gasten wat groenten in het gerecht en mijn manschappen en ik dienen uiteraard niet tegen de Oostenrijkers in het slagveld.

- Voeg de in stukken gesmeden tomaten toe en de basilicum
- Blus af met de wijn, breng aan de kook
- Gedurende 15 minuten met deksel op de pan zacht stoven.
- Kruiden met peper, zout, laurier.
- Voeg de gebakken kip weer bij het gerecht en laat 20 minuten op een laag vuur verder stoven
- Voeg dan de in schijfjes gesneden paddestoelen toe
- Laat nog enkel minuten (5 à 10) verder stoven.
- Verwarm een presenteerschotel, serveer het gerecht op de schotel.
- Overgiet de schotel met de saus (eventueel wat ingebonden) en de peterselie.

En hier ga ik nogmaals uit de bocht. Blijkbaar wordt dit gerecht opgediend met rijst, pasta of nieuwe aardappeltjes. Ik serveerde lekkere aardappelkroketten, maar ik denk dat de kok dat zeker niet zal gemaakt hebben. En zowel witte als rode, uiteraard Italiaanse wijn, leent zich
uitstekend bij dit gerecht.
Wil je het gerecht maken met de facultatieve ingrediënten, kook de rivierkreeftjes in wat droge witte wijn. Toast het witbrood, zorg voor een zachte binnenkant. Bak de eieren tot spiegeleieren.
De toast wordt dan op de zijkant van het bord gelegd, het spiegelei op de toast, en de kip Marengo over het bord en een gedeelte van de toast en het rivierkreeftje komt dan mooi bovenaan het bord.

Leo.

Reacties

  1. nog geen China-verslagje?

    Hartelijk bedankt voor al het moois dat jullie meehadden uit dit prachtig land. De halsketting is ontzettend mooi, de wierook ruikt heel lekker, het handtasje is zoooo schattig,...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D