Doorgaan naar hoofdcontent

Het Messias mysterie

Auteur : Andreas Eschbach
Oorspronkelijke titel : Das Jezusvideo
Eerste uitgave : 2002


Ik ben een richting "lezen" ingeslagen die inspeelt op de hype rond Dan Brown en zijn Da Vinci code. Hier volgt weer het relaas van een boek dat ons waarschijnlijk niet bekend zou zijn geworden was de Da Vinci coder er niet geweest. Het stoort mij absoluut niet dat andere schrijvers meeliften op dit succes, zelfs al dateert hun oeuvre uit de pré Dan Brown periode.

Alhoewel voorspelbaar want uiteindelijk gaat het over fictie en meer speciaal in dit geval over science fiction was dit al met al een spannend boek en wat mij betreft aan te bevelen.

Bij archeologische opgravingen in Israël doet Stephen Foxx, lid van de New-Yorkse Explorer's Society, een sensationele ontdekking. Stephen is een jonge ondernemer die op korte tijd een series kapitaaltje heeft bijeen gegaard en als hobby allerhande spannende uitdagingen aangaat.

In een graf vindt hij naast het skelet van een volwassen man, voorwerpen (een oud linnen zakje) en documenten Door koolstofdatering blijkt alles ongeveer tweeduizend jaar oud te zijn. Een man dus die geleefd heeft in de periode dat Jezus Christus op aarde verbleef. De inhoud van het linnen zakje is echter sensationeel, het bevat de gebruiksaanwijzing van een camcorder die nog op de markt moet verschijnen. Het is dus snel duidelijk dat er een tijdreiziger moet geweest zijn uit de twintigste eeuw, die niet terugkon of wou. Als er al een camcorder was en een tijdsreiziger, dan moet ook dit toestel ergens op te graven liggen. Stephen besluit het linnen zakje aan de expeditieleider te overhandigen, de onleesbare perkamenten bewaart hij in zijn opgravingkoffer.

De professor belast met de opgravingsite stelt de sponsor van de expeditie van deze vondst in kennis en John Kaun, de sponsor die een televisiestation heeft. Deze laatste komt erachter dat Stephen belangrijk bewijsmateriaal heeft achtergehouden, en hij treft direct drastische maatregelen, want hij ziet de kans van zijn leven en is vastbesloten om veel geld met deze vondst te verdienen. Vooral als er een vermoeden begint te bestaan dat de tijdreiziger Jezus gefilmd heeft.


Een race om de klok begint om de videocamera te bemachtigen. Kaun laat zich niet onbetuigd en contacteert het Vaticaan. Want als deze opnames beelden van Christus zouden bevatten, dan zou dit wel eens de leer van de Kerk en het instituut op losse schroeven zetten. De Kerk heeft alle belang in het geheimhouden van deze schokkende vondst, die de hele mythe die in 2000 jaar zorgvuldig rondom Christus is opgebouwd, in één klap teniet kan doen...

Er ontvouwt zich een ware strijd tussen het Vaticaan, de nieuwszender van de sponsor en Stephen en zijn vriendin Judith en haar broer om dit toestel of de opnames van het toestel te bemachtigen. Want op eigen houtje en met behulp van de vrienden slagen zij erin de documenten te ontcijferen en de bergplaats van de camcorder te ontdekken.

Een turbulente achtervolging begint. Een jacht tussen de archeoloog, het Vaticaan, diverse geheime diensten en een van de grootste mediaconcerns ter wereld. Een jacht vol verrassende wendingen die in daverende vaart leidt naar een explosieve climax...

In het boek wordt ook hier de rol van de kerk i.v.m. het katholieke geloof in vraag gesteld. De Kerk wordt gezien als een instituut dat zichzelf in stand wilt houden en eigenlijk de oorspronkelijke missie – het geloof - compleet uit het oog is verloren. Want beelden van de levende Christus zouden wel eens een andere kijk op dit geloof kunnen geven als de mythe ronde een gekruisigde en verrezen Christus. En denk maar eens in, als uit de beelden zou blijken dat deze Christus zelf niet gekruisigd was geweest, maar gewoon met vrouw en kinderen aan een normaal einde was gekomen.

Leo.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D