Auteur : David Hewson
Oorspronkelijke titel : The sacred cut.
Eerste uitgave : 2005.
Bij tijd en wijlen is er zoiets als een nieuwsbrief van SPQR die in je mail box valt en dan aanzet is voor een nieuwe reeks boeken die je wil lezen. Eric Claes, de gedreven voorzitter van deze vereniging en freelance journalist heeft dan ook de pen om in aangename bewoordingen die zin snel los te maken zeker als dit zijn intro was :
Romeinen lezen naar verluidt met veel plezier de thrillers van David Hewson omdat ze daardoor hun eigen stad beter leren kennen. De auteur verblijft vaak in de Italiaanse hoofdstad en de vele bijzondere steegjes, espressobars en restaurants vinden daarna een fraai beschreven plekje in zijn boeken. Daarnaast zijn er nog de vele historische anekdotes waar hij rijkelijk uit weet te putten. Hewson is inderdaad één van de weinige schrijvers die oog voor detail combineert met kennis van kunst en historie. Op die manier worden zijn thrillers ook een beetje reisgids. De Eeuwige Stad komt onder zijn handen werkelijk tot leven. Dan Brown kan er met zijn Bernini-mysterie niet aan tippen. De auteur die ons eerder De Vaticaanse moorden, Het Bacchus offer, De Pantheon getuige en De engelen des doods presenteerde, laat ons kennismaken met Het zevende sacrament een nu reeds vijfde thriller in de uiterst succesvolle Nic Costa-reeks. Met De Pantheon getuige, zijn derde boek in de reeks rondom de Romeinse rechercheur Nic Costa, vestigde David Hewson zijn naam definitief tussen de grote misdaadauteurs. Hewson spreekt vloeiend Italiaans, woonde jarenlang in de eeuwige stad, verblijft er ook tegenwoordig nog heel regelmatig en mag zich inmiddels omschrijven als een kenner. Niet alleen van de cultuur en de geschiedenis van Rome, maar ook van haar specifieke mentaliteit. Actie, symboliek en de duistere ‘andere’ kant van Rome zijn het handelsmerk van Hewson. Door zijn immense kennis van deze stad kan hij als geen ander een prachtig sfeerbeeld oproepen. Die bijzondere sfeertekeningen, de cultuurhistorische achtergronden en de boeiende beschrijvingen van het oude en nieuwe Rome geven de misdaadromans diepgang. Daarnaast werkt Hewson als geen ander zijn hoofdpersonen uit tot mensen van vlees en bloed, die zich in elk boek verder ontwikkelen, hetgeen hem een almaar groeiend lezerspubliek oplevert.
Een adembenemend en prachtig spannend boek. Als je Rome kent, loop je zo met de speurders van het ene naar het ander bekende steegje en drink je regelmatig je espresso of cappuccino met een cornetto in La Casa del Caffe Tazza d'Oro, Via Degli Orfani, 84, 00186 Roma (RM), of je verzeilt op Piaza Navona en liever nog in de straatjes er rond waar minder toeristen zijn die zich vergapen aan de fontein van Neptunus. Zoals Eric Claes het al zei, bijna een reisgids op verkenning door Rome.
Leo.
Oorspronkelijke titel : The sacred cut.
Eerste uitgave : 2005.
Bij tijd en wijlen is er zoiets als een nieuwsbrief van SPQR die in je mail box valt en dan aanzet is voor een nieuwe reeks boeken die je wil lezen. Eric Claes, de gedreven voorzitter van deze vereniging en freelance journalist heeft dan ook de pen om in aangename bewoordingen die zin snel los te maken zeker als dit zijn intro was :
Romeinen lezen naar verluidt met veel plezier de thrillers van David Hewson omdat ze daardoor hun eigen stad beter leren kennen. De auteur verblijft vaak in de Italiaanse hoofdstad en de vele bijzondere steegjes, espressobars en restaurants vinden daarna een fraai beschreven plekje in zijn boeken. Daarnaast zijn er nog de vele historische anekdotes waar hij rijkelijk uit weet te putten. Hewson is inderdaad één van de weinige schrijvers die oog voor detail combineert met kennis van kunst en historie. Op die manier worden zijn thrillers ook een beetje reisgids. De Eeuwige Stad komt onder zijn handen werkelijk tot leven. Dan Brown kan er met zijn Bernini-mysterie niet aan tippen. De auteur die ons eerder De Vaticaanse moorden, Het Bacchus offer, De Pantheon getuige en De engelen des doods presenteerde, laat ons kennismaken met Het zevende sacrament een nu reeds vijfde thriller in de uiterst succesvolle Nic Costa-reeks. Met De Pantheon getuige, zijn derde boek in de reeks rondom de Romeinse rechercheur Nic Costa, vestigde David Hewson zijn naam definitief tussen de grote misdaadauteurs. Hewson spreekt vloeiend Italiaans, woonde jarenlang in de eeuwige stad, verblijft er ook tegenwoordig nog heel regelmatig en mag zich inmiddels omschrijven als een kenner. Niet alleen van de cultuur en de geschiedenis van Rome, maar ook van haar specifieke mentaliteit. Actie, symboliek en de duistere ‘andere’ kant van Rome zijn het handelsmerk van Hewson. Door zijn immense kennis van deze stad kan hij als geen ander een prachtig sfeerbeeld oproepen. Die bijzondere sfeertekeningen, de cultuurhistorische achtergronden en de boeiende beschrijvingen van het oude en nieuwe Rome geven de misdaadromans diepgang. Daarnaast werkt Hewson als geen ander zijn hoofdpersonen uit tot mensen van vlees en bloed, die zich in elk boek verder ontwikkelen, hetgeen hem een almaar groeiend lezerspubliek oplevert.
Tijd dus om dit boek en de andere op te snorren en van een bespreking te voorzien.
Rome staat nu niet echt bekend om zijn sneeuwstormen maar in de dagen voor Kerstmis dat jaar is het prijs. Het is er koud, verlaten en de straten liggen vol blubber en tijdens dit noodweer krijgt de politie een inbraakmelding vanuit het Pantheon.
Rome staat nu niet echt bekend om zijn sneeuwstormen maar in de dagen voor Kerstmis dat jaar is het prijs. Het is er koud, verlaten en de straten liggen vol blubber en tijdens dit noodweer krijgt de politie een inbraakmelding vanuit het Pantheon.
Het oorspronkelijke gebouw van het Pantheon dateert uit 27 voor Christus en werd gebouwd onder het consulschap van Marcus Agrippa. In 80 na Christus werd deze tempel tijdens de grote brand die Rome teisterde, verwoest. In 125 liet keizer Hadrianus het Pantheon geheel herbouwen. Na de val van het West-Romeinse Rijk bleef het Pantheon in bezit van de Byzantijnse keizers, hoewel zij geen werkelijke macht meer hadden in Rome. Keizer Phocas schonk de tempel in 609 aan Paus Bonifatius IV. Deze Paus maakte van het Pantheon een kerk, de Santa Maria ad Martyres. Om deze reden is het Pantheon nooit afgebroken, wat bij de andere heidense tempels in Rome wel gedaan is. Vanaf de Renaissance werd het Pantheon gebruikt als begraafplaats voor vooraanstaande Italianen, van wie Rafaël Santi en Victor Emmanuel II de bekendste zijn.
Pantheon betekent (in het Grieks) 'gewijd aan alle goden' of 'geheel goddelijk' (afhankelijk van de vertaling). Het oude gebouw neemt in de Romeinse geschiedenis een belangrijke plaats in en is ook nu één van de topattracties van de stad. Het is vooral de koepel die het hem doet en dat is top architectuur en bouwkunst vernuft. De Romeinen slaagden er in om de grootse betonnen koepel te bouwen die stand hield tot in de 15e eeuw. De trucs die ze toepasten het aanbrengen van een oculus, een ronde opening die ervoor zorgt dat de koepel soepel bleef en zo gewapend was tegen aardbevingen en het beperken van het gewicht van de koepel, door cassettes (uitsparingen) in de koepel aan te brengen, door naar boven toe de koepel dunner te maken en lichter materiaal te gebruiken zodat de ganse structuur ook lichter werd. Zo is in de basis van de koepel basalt en rond het oculus puimsteen, dat zo licht is dat het in water drijft.
Wanneer rechercheurs Costa en Peroni, samen met een fotograaf Mauro Sandri, die een reportage maakt over de politie van de stad, bij het Pantheon aankomen, ontstaat er een schietpartij waarbij de fotograaf, omkomt. Zowel de moordenaar als kleine dievegge die zich had laten insluiten tegen de kou en bijgevolg getuige was van de moord weten te ontsnappen na deze schietpartij. Maar bij het onderzoek vinden zij ook onder de neerdwarrelende sneeuw (via het oculus in de koepel) het ontzielde en verminkte lichaam van een jonge vrouw. Een dubbele moord.
De verminkingen verwijzen naar de Vitruviaanse Man van Leonardo DaVinci.
Niet lang daarna staat de FBI op de stoep, die, zeer tegen de zin van de Italiaanse rechercheurs, het onderzoek willen overnemen. Maar waarom? Het kan toch niet omdat de vermoorde dame een Amerikaanse was, dat het FBI nu ineens alle opzoekingswerk wil monopoliseren en de Italiaanse politie er voor spek en bonen laten bijlopen. Costa is vastbesloten om achter de kennelijk voor de Amerikanen delicate kwestie te komen. Wat volgt zijn onthullingen op wereldschaal, bedrog en list in de spionage business en een zeer goed inzicht in het gepolitiseerde Italiaanse politieapparaat, waarbij carrière blijkbaar belangrijker is dan resultaat.
Een adembenemend en prachtig spannend boek. Als je Rome kent, loop je zo met de speurders van het ene naar het ander bekende steegje en drink je regelmatig je espresso of cappuccino met een cornetto in La Casa del Caffe Tazza d'Oro, Via Degli Orfani, 84, 00186 Roma (RM), of je verzeilt op Piaza Navona en liever nog in de straatjes er rond waar minder toeristen zijn die zich vergapen aan de fontein van Neptunus. Zoals Eric Claes het al zei, bijna een reisgids op verkenning door Rome.
Leo.
Grazie Leo - lei e molto gentile!
BeantwoordenVerwijderenDavid Hewson
www.davidhewson.com