Auteur : Aster Berkhof (pseudoniem voor Louis Van den Bergh.)
Oorspronkelijke titel: Veel geluk, professor (Nederlands)
Eerste uitgave : 1949.
Een boek kan een nieuw leven gaan leiden, na een succesvolle verfilming of miniserie op TV. Zo werd een roman uit de vorige eeuw, naar die gelegenheid opnieuw uitgegeven en heeft waarschijnlijk zo onze jeugd opnieuw hebben leren grijpen naar Vlaamse en Nederlandse schrijvers, welke je op school niet perse hoefde te lezen, zoals Claus, Vandeloo en andere Hemmerechtsen. Zo grijp je eens naar een boek (waarschijnlijk één van de honderd werken) die deze auteur reeds heeft geschreven, een auteur gekend om zijn snelle en goede pen.
Doe je dan in deze film of beter miniserie ook nog wat BV’s meespelen (Katrien Devos, Karel Deruwe, Werner De Smedt, Katrien De Ruysscher,, dan grijpt men toch ook wel eens terug naar het originele boek, geschreven in de jaren dat er nog geen TV was. En je ziet dan ook wat er aan een scenario kan veranderd worden. Speelt de reeks niet in Zell am See, en het boek niet in Sankt Moritz? Zelfs voor VTM zal het budget hier zeker gespeeld hebben, want om bakken sneeuw uit de lucht te zien vallen, doe je dit best op een iets minder mondaine plaats dan Sankt Moritz! En waarom moet Pierre uit het boek, plots Peter worden? Is er iets mis met de naam Pierre?
Pierre Falke, een jonge docent aan de universiteit, krijgt opdracht een vakantiecursus in literatuurgeschiedenis te geven in wintersportoord Sankt Moritz. Dit is niet naar de zin van lady Thompson, de directrice van de cursus, die van oordeel is dat een zesendertigjarige onmogelijk een in het vak vergrijsde professor kan vervangen en er hoogstens toe in staat kan worden geacht alle meisjes van haar Instituut het hoofd op hol te brengen. Studeren doet men er blijkbaar ook, maar de namiddagen en avonden worden er vooral druk bijgewoond in dit mondaine skioord.
Op de koop toe wordt Pierre dan nog het slachtoffer van een weddenschap, waarbij de Amerikaanse Ann Shirling wordt uitgedaagd de jonge professor te strikken. Iets wat haar niet gemakkelijk gemaakt wordt door de dubbele bedreiging die haar de hele tijd boven het hoofd hangt: enerzijds de oervervelende, door mama Shirling meegebrachte aanbidder Gabriël, anderzijds diens gevaarlijke concurrent Jean de Varsac. Wanneer ze tenslotte, na een heleboel plezierige gebeurtenissen en gekke situaties, toch de overwinning thuishaalt, is dit alles behalve naar het ongenoegen van het ‘slachtoffer’.
Dit is een boek, verhaalslijn gebald in de tijd (alles speelt zich af op een drie à viertal dagen), met zeer vlotte dialogen, plezierige verwikkelingen en soms een ronische en ondeugende toon. Ik meen mij te herinneren dat dit een van de eerste romans was die ik mocht lezen van thuis in het begin van de jaren 60, boeken die maandelijks binnenkwamen in de Reinaertreeks (Uitgeverij de Arbeiderspers). Zo leerde men na Conscience in de 19e eeuw, zijn volk in de 20e eeuw lezen, in een computerloos tijdperk, een quasi onbestaand Tv aanbod. Nog zo slecht niet, als ik soms de taal of het gebrek aan taalkennis, tenzij een SMS taaltje van onze jongeren soms voor ogen krijg. Of als ik de zoveelste serie zie waarin het “Antwaarps” wordt verheven tot standaardtaal.
Leo
Oorspronkelijke titel: Veel geluk, professor (Nederlands)
Eerste uitgave : 1949.
Een boek kan een nieuw leven gaan leiden, na een succesvolle verfilming of miniserie op TV. Zo werd een roman uit de vorige eeuw, naar die gelegenheid opnieuw uitgegeven en heeft waarschijnlijk zo onze jeugd opnieuw hebben leren grijpen naar Vlaamse en Nederlandse schrijvers, welke je op school niet perse hoefde te lezen, zoals Claus, Vandeloo en andere Hemmerechtsen. Zo grijp je eens naar een boek (waarschijnlijk één van de honderd werken) die deze auteur reeds heeft geschreven, een auteur gekend om zijn snelle en goede pen.Doe je dan in deze film of beter miniserie ook nog wat BV’s meespelen (Katrien Devos, Karel Deruwe, Werner De Smedt, Katrien De Ruysscher,, dan grijpt men toch ook wel eens terug naar het originele boek, geschreven in de jaren dat er nog geen TV was. En je ziet dan ook wat er aan een scenario kan veranderd worden. Speelt de reeks niet in Zell am See, en het boek niet in Sankt Moritz? Zelfs voor VTM zal het budget hier zeker gespeeld hebben, want om bakken sneeuw uit de lucht te zien vallen, doe je dit best op een iets minder mondaine plaats dan Sankt Moritz! En waarom moet Pierre uit het boek, plots Peter worden? Is er iets mis met de naam Pierre?
Pierre Falke, een jonge docent aan de universiteit, krijgt opdracht een vakantiecursus in literatuurgeschiedenis te geven in wintersportoord Sankt Moritz. Dit is niet naar de zin van lady Thompson, de directrice van de cursus, die van oordeel is dat een zesendertigjarige onmogelijk een in het vak vergrijsde professor kan vervangen en er hoogstens toe in staat kan worden geacht alle meisjes van haar Instituut het hoofd op hol te brengen. Studeren doet men er blijkbaar ook, maar de namiddagen en avonden worden er vooral druk bijgewoond in dit mondaine skioord.
Op de koop toe wordt Pierre dan nog het slachtoffer van een weddenschap, waarbij de Amerikaanse Ann Shirling wordt uitgedaagd de jonge professor te strikken. Iets wat haar niet gemakkelijk gemaakt wordt door de dubbele bedreiging die haar de hele tijd boven het hoofd hangt: enerzijds de oervervelende, door mama Shirling meegebrachte aanbidder Gabriël, anderzijds diens gevaarlijke concurrent Jean de Varsac. Wanneer ze tenslotte, na een heleboel plezierige gebeurtenissen en gekke situaties, toch de overwinning thuishaalt, is dit alles behalve naar het ongenoegen van het ‘slachtoffer’.
Dit is een boek, verhaalslijn gebald in de tijd (alles speelt zich af op een drie à viertal dagen), met zeer vlotte dialogen, plezierige verwikkelingen en soms een ronische en ondeugende toon. Ik meen mij te herinneren dat dit een van de eerste romans was die ik mocht lezen van thuis in het begin van de jaren 60, boeken die maandelijks binnenkwamen in de Reinaertreeks (Uitgeverij de Arbeiderspers). Zo leerde men na Conscience in de 19e eeuw, zijn volk in de 20e eeuw lezen, in een computerloos tijdperk, een quasi onbestaand Tv aanbod. Nog zo slecht niet, als ik soms de taal of het gebrek aan taalkennis, tenzij een SMS taaltje van onze jongeren soms voor ogen krijg. Of als ik de zoveelste serie zie waarin het “Antwaarps” wordt verheven tot standaardtaal.
Leo
Reacties
Een reactie posten