Doorgaan naar hoofdcontent

Het Lucifer evangelie

Auteur: Paul Christopher (pseudoniem voor Christopher Hyde)
Oorspronkelijke titel : The Lucifer Gospel
Eerste editie : 2006

Dit boek is het tweede in de Fiona (Finn) Ryan reeks. Ik maakte er kennis mee in het eerste boek uit de reeks namelijk het Michelangelo mysterie.

Fiona ‘Finn’ Ryan, een jonge kunsthistorica, heeft werk gevonden als tekenaar bij een grote opgraving in de Libische woestijn. In een graf wordt het lichaam van een archeoloog aangetroffen die een medaillon uit de Romeinse tijd draagt, met daarop gegraveerd de mysterieuze naam ‘Luciferus’. Bij het onderzoek naar de dood van de archeoloog blijkt dat sommige mensen bij de opgraving meer weten dan ze zeggen. Als er opnieuw een dode valt begint Finn te beseffen dat het medaillon de sleutel is tot een geheim waar door vele partijen naar wordt gezocht, een aanwijzing dat er een evangelie bestaat geschreven door Jezus zelf – een schat waar veel mensen een moord voor zouden willen plegen. En als je zou denken dat Luciferus op de satan of de duivel zou slaan, dan heb je je wel serieus laten beïnvloeden door de titel, maar kom je zeker bedrogen uit.

Waar het eerste boek mij vrij goed gedocumenteerd lijkt, is dit hier zeker niet het geval. Dit boek lijkt te willen profiteren van Da Vinci Code koorts (Dan Brown wordt er ook minstens een paar keer in vernoemd. Dit boek is dus meer iets hype achtig geschreven door wat ik zou noemen een pseudo imitator geschreven. Je moet van de auteur wel zeggen dat de beschrijving van plaatsen goed gedocumenteerd zijn en in dit boek valt dit voornamelijk op uit de scènes die zich in Caïro afspelen.

Ik heb echter twee problemen met deze roman.

Ten eerste zijn de tijdslijnen volledig verkeerd. Het hoeft niet voor een roman uit de 21 eeuw, situaties uit de tweede wereldoorlog te linken aan een hedendaags verhaal. In het Lucifer Evangelie vinden bepaalde gebeurtenissen plaats in 1939 en veel van de opdrachtgevers waren nog steeds rond, stiekem in hotelkamers en bij het omleggen van bepaalde figuren. Het wordt vind ik dus hoog tijd om Wereldoorlog II aan de geschiedenis te laten en de verhaallijnen indien ze echt nodig zijn ook in een geschiedkundig karakter te plaatsen en zeker geen personages te laten opdraven die meer dan 100 moeten zijn.

Ten tweede en ook ten laatste heb ik een probleem met het einde van het boek en zijn relatie tot de titel, waarin het Evangelie, dat door rijke mannen, bereid om te doden, vanaf een cruiseschip in zee wordt gegooid. Waarom dit evangelie zo krachtig is (alhoewel ik geen spoor heb gevonden dat het ooit heeft bestaan), wordt nooit in het boek vermeld, en ondermijnt feitelijk de titel van het boek. Dit is op zijn minst de titel van het boek onwaardig. 

Ik heb het gevoel dat de auteur met zijn succes van zijn eerste werk, waarschijnlijk de kassa heeft horen rinkelen en snel ook een sequel heeft geschreven met hoop op meer geldgewin.

Leo.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...
Een reactie posten
Meer lezen

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...
Een reactie posten
Meer lezen

De zaak Torfs

Auteur : Jo Claes Eerste uitgave : 2008. Deze krimi speelt zich af in Leuven en centraal in het verhaal staat de moord op de kunstexpert/restaurateur Pieter Torfs. Een beeldschone vrouw, Christine Jonckheere, vraagt hem of hij een schilderij dat geschilderd zou zijn door de laatmiddeleeuwse kunstenaar Martin Schongauer, op echtheid wil onderzoeken. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, en open staat voor vrouwelijk schoon, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Maar toch neemt hij de opdracht aan als blijkt dat zijn cliënt in meer is geinteresseerd dan een louter zakelijke relatie. Na een wetenschappelijk onderzoek, schrijft Torfs schrijft een echtheidscertificaat uit. Later blijkt dit schilderij, inmiddels verkocht, toch een vervalsing te zijn. Kort daarna hangt Torfs te bengelen aan een koord. Zelfmoord ? Hoofdinspecteur Thomas Berg, is juist overgeplaatst van Brussel naar Leuven. Een ongelukkige liefde maak...
Een reactie posten
Meer lezen