Doorgaan naar hoofdcontent

Een etentje bij een Romeinse familie (of elders in Italië)

Onlangs verscheen in de nieuwsbrief van SPQR een artikel van mijn hand.

Wanneer je nog eens in Italië bent, of misschien wel in Rome, je spreekt een mondje Italiaans en je hebt er genoeg van om dagelijks in een restaurant te eten, ga dan eens op bezoek bij een 'Cesarina'. Tijdig afspreken, zorgen dat je grote honger hebt en geen vooroordelen tegen eten uit de Italiaanse keuken. Je kan het meemaken en dat aan een vooraf overeengekomen prijs.

Dit is Italie op zijn best, “la mamma al forno” en het zijn bovendien stuk voor stuk “Mamma Miracoli”.  Het is het principe dat wij hier ook kennen. Het eetkamerrestaurant of het fenomeen van social dining .

De bedoeling van het Home Food project is het traditioneel culinair-gastronomisch erfgoed van Italië, onder de auspiciën van het ministerie van Landbouw en de verschillende regio's van Italië, te bewaren en bekend te maken. 

Het traditionele voedsel, oude recepten, liefde voor het koken,... nodigen je uit om gast voor één avond te worden van een Italiaanse familie en te praten over de geneugten, het bewaren van producten en oude culinaire gewoonten en smaken.

Home Food heeft een netwerk van 'Cesarine' over het hele land. In veel locaties vind je een gastvrije tafel, gevuld met traditionele en met zorg bereidde gerechten. De 'Cesarine' geven bovendien ook boeken uit en organiseren zelf kookcursussen voor de gegadigden.

Hoe ga je nu te werk? Stel dat je in een bepaalde periode in Rome zit. Je opent www.homefood.it en tikt de locatie in waar je verblijft. In dit geval dus Roma. Vervolgens selecteer je de periode dat je er bent. Daarna klik je gewoon op 'zoek' (cerca). 

Uit de mogelijkheden die de website presenteert, kies je een voorstel in functie van wat je lust of graag zou proeven. Het is natuurlijk eten wat de pot schaft. 

Wie interesse heeft dient zich eerst als gast (gratis) te registreren. Dan kan je onmiddellijk online inschrijven en betalen. Je ontvangt een mailtje met het thuisadres waar je op de geselecteerde datum stipt wordt verwacht.
Je bent hier een gast, kom dus zeker op tijd om de andere gasten niet te laten wachten. Het is geen restaurant, de gastheer of gastvrouw slooft zich letterlijk voor je uit. De website laat je toe ongeveer drie maanden vooruit te plannen.

Met dank aan ons trouwe clublid Leo De Brabandere voor deze bijdrage.


Wie of wat is S.P.Q.R. ? 

S.P.Q.R. is een vereniging waar iedereen welkom is die zich op een of andere manier verbonden voelt met de eeuwige kunststad Rome. De leden komen regelmatig vrijblijvend samen voor activiteiten zoals een etentje, een (Italiaanse) film, het bezoek aan een kunsttentoonstelling of beurs, een Italiaanse kookcursus, een degustatie van Italiaanse wijnen, een reisje, enz. S.P.Q.R. fungeert tevens als forum om tips, weetjes en informatie over Rome uit te wisselen, als platform om contacten te leggen met andere Rome-reizigers en als mogelijkheid om ieders kennis van de stad Rome te vergroten. S.P.Q.R. werd opgericht in 2002.
Kernbestuur: Eric Claes - Johan Lambrechts - Yves De Pauw - Marjon Hagenaers - Johan Vervoort - Erik Stroobants - Chris Keustermans - Bart Tordeurs.

Een lidmaatschapskaart van S.P.Q.R. kost 25 euro per jaar, te storten op rekening nr. BE68 0013 9205 0434) van S.P.Q.R. in B-3000 Leuven (België). Om Europese betalingen te verrichten heb je ook dit nummer nodig: BIC : GEBABEBB. Meer informatie? Stuur  een mailtje naar info@spqr.be

De informatie in deze nieuwsbrief is afkomstig van diverse bronnen en wordt samengesteld door meerdere mensen. De oorspronkelijke bron van het bericht kan niet altijd worden achterhaald. Waar mogelijk en indien geweten plaatsen wij steeds een bronvermelding. S.P.Q.R. neemt geen verantwoordelijkheid voor het hier gepubliceerde nieuws. Het is toegestaan deze nieuwsbrief in zijn geheel en zonder wijzigingen verder te verspreiden naar andere geïnteresseerden.
© Copyright - S.P.Q.R. - 2013. 


Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

De zaak Torfs

Auteur : Jo Claes Eerste uitgave : 2008. Deze krimi speelt zich af in Leuven en centraal in het verhaal staat de moord op de kunstexpert/restaurateur Pieter Torfs. Een beeldschone vrouw, Christine Jonckheere, vraagt hem of hij een schilderij dat geschilderd zou zijn door de laatmiddeleeuwse kunstenaar Martin Schongauer, op echtheid wil onderzoeken. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, en open staat voor vrouwelijk schoon, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Maar toch neemt hij de opdracht aan als blijkt dat zijn cliënt in meer is geinteresseerd dan een louter zakelijke relatie. Na een wetenschappelijk onderzoek, schrijft Torfs schrijft een echtheidscertificaat uit. Later blijkt dit schilderij, inmiddels verkocht, toch een vervalsing te zijn. Kort daarna hangt Torfs te bengelen aan een koord. Zelfmoord ? Hoofdinspecteur Thomas Berg, is juist overgeplaatst van Brussel naar Leuven. Een ongelukkige liefde maak...