Orfeus in de onderwereld.

In de vorige bijdrage over de Europese dag van de opera heeft Chris het gehad over de zaal. Nu zijn de prijzen van een opera voorstelling niet van de poes en je moet er verdorie ook nog snel bij zijn, daarom dacht ik dat het misschien interessant was om een DVD voorstelling te kopen van een vertoning in De Munt en dat eerst eens op het gemak thuis te bekijken. In de rondleiding was er sprake geweest van een opera van Jacques Offenbach, dus wij naar de operashop en wij vonden effectief “Orphée aux enfers”.

En thuis, een avondje opera. Gegierd van het lachen en genoten van de muziek en de eigentijdse voorstelling.

Het verhaal zeer kort !

Orfeus en Euridice zijn elkaar moe. Hij concentreert zich op zijn vioolspel (dat zij niet kan verdragen) en op zijn nimf Chlöe. Zij heeft een affaire met een herder Aristaeus, in feite de aardse verschijning van Pluto, God van de onderwereld. Euridice bezwijkt voor de charmes van haar minnaar en volgt hem naar de onderwereld. Orfeus is opgelucht! De “Publieke Opinie” vindt echter dat Orfeus haar moet redden. Dit is goed voor zijn carrière. Zij wenden zich hiervoor tot Jupiter, de oppergod en samen met alle goden en half goden dalen ze dan af ter hel om Euridice te bevrijden. In feite heeft Jupiter wel wat anders op het oog en wil hij haar voor zich winnen en Pluto te kijk stellen. Een rokkenjager als hij, zo zijn er geen twee in de godenhemel, Juno zijn vrouw ziet gelaten zijn vrijpartijen aan met Venus, Diana, Minerva en tutti quanti.

In de hel aangekomen en na wulpse braspartij en orgie, geeft Jupiter de opdracht aan Orfeus, die daar ondertussen ook is aangekomen samen met de “Publieke opinie” om Euridice mee terug te nemen naar het rijk der levenden, voorwaarde is echter dat hij om geen enkele reden mag omkijken of zij hem volgt. Jupiter weet hem van zijn stuk te brengen door een bliksemschicht. Orpheus kijkt verschrikt om.

In feite loopt alles dus goed af, Euridice mag in de godenhemel blijven bij de bacchanten, Orfeus is feitelijk zijn vrouw kwijt en is daar niet rouwig om en Jupiter en Pluto geven een feestje ter ere van hun geliefde en van de goden die op bezoek zijn. Alleen de zedenprekende “Publieke Opinie” is het hier niet mee eens. Aan het slot danst iedereen mee met de beroemde cancan. Je moet daarvoor echt niet naar de Moulin Rouge in Parijs ! Uiteindelijk is dit klassieke operamuziek, of hoe een dubbeltje rollen kan. De moraal van het verhaal : "wat de publieke opinie denkt of doet, de publieke opinie is niemand en niets".

Wil je deze DVD eens lenen, reageer gerust. Eerst vraagt, eerst maalt ! Na twee weken, terug te bezorgen !!!

Leo