Doorgaan naar hoofdcontent

De kat die de toon aangaf

Auteur : Lilian Jackson Braun
Oorspronkelijke title : The cat who played Brahms
Eerste uitgave : 1987


Als je een bepaalde reeks niet leest in de volgorde waarin zij verscheen, omdat uiteindelijk elke verhaal op zich staat, ben je toch wel benieuwd hoe de vork echt aan de steel is gekomen.

In dit deel kom je te weten hoe het hoofdpersonage Qwilleran en zijn twee Siamezen Koko en Yum Yum in Pickax en omstreken verzeild geraken en hoe hij de erfgenaam wordt van de Klingenschoen erfenis. Q is journalist in een stad zeshonderd kilometer daar beneden (Chicago) en besluit eens die belangrijke roman te schrijven. Qwilleran besluit langdurig verlof op te nemen. Samen met zijn katten vertrekt hij naar het buitenhuis van zijn tante Fanny in Mouse County, een blokhut aan het meer op de grens van Canada welke hij mag gebruiken.

Maar hij is nog maar pas aangekomen of er gebeuren rare dingen: 's nachts klinken er voetstappen op het dak, geen enkel woonst heeft een slot en gevraagd en ongevraagd lopen mensen bij hem binnen en buiten en de dorpsbewoners gedragen zich opmerkelijk geheimzinnig.

Tijdens het vissen, slaat Qwilleran een lijk aan de haak en is hij, voor dat hij het beseft, verwikkeld in een kat enmuis spelletje met de moordenaar. Totdat Koko een eigenaardige voorliefde voor klassieke muziek opvat. Maar ondertussen moet hij ook zien te achterhalen wie Fanny uiteindelijk is en hoe zij haar fortuin heeft opgebouwd, welke invloed heeft Fanny op de bewoners van het dorp, als zij altijd onmiddellijk klaar staan om te helpen, en wie is Tom, haar hulpje? Want wat Qwilleran vrij snel weet dat is dat er in Pickax vrij veel “criminaliteit” is, maar blijkbaar spreken de bewoners er niet over en blijft alles blauw – blauw, zeker tegenover die van 600 kilometer daar beneden.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

Toetanchamon, de vergeten farao die het gezicht van Egypte werd.

A uteur: Philipp Vandenberg Oorspronkelijke titel : Der vergessene Pharao Toetanchamon (Duits) Eerste uitgave: 1978 Op zoek naar boeken van deze auteur, stootte ik in de stadsbibliotheek " Tweebronnen " in Leuven op dit boek dat daar gecatalogiseerd staat als een biografie. Dit is dit boek te veel eer aan doen, maar een goed populair-wetenschappelijke bijdrage tot de beschrijving van de geschiedenis van de archeologie en de ontdekking van de vergeten farao. Het verhaal over de archeoloog dr. Howard Carter (09/05/1874-02/03/1939), vanaf het begin van zijn archeologisch bezig zijn tot aan zijn dood, een man totaal bezeten door het idee de vergeten farao Toetanchamon te vinden. De man die tijdens zijn leven 150,000 ton zand, rots en gesteente verplaatste, de modder niet inbegrepen. Op 4 november 1922 stuitte de Engelse “archeoloog” Howard Carter op de toegang tot het graf van Toetanchamon, een farao die 3000 jaar geleden in der vergetelheid was geraakt. De ontdekking ging gepa...