De angst van Montalbano

Auteur : Andrea Camilleri
Oorspronkelijke titel: La paura di Montalbano
Eerste uitgave : 2005.

Dit is niet een klassieke detective uit de gekende Montalbano reeks, maar een reeks van zes kortverhalen, de één al wat korter dan de andere. Verhalen van toevallige ontmoetingen.

Dit boek situeert zich in de tijd tussen “De geur van de nacht” en “Het ronden van de boei”. Voorkennis van de verhaallijnen is niet vereist, alleen moet je weten dat Livia zijn vriendin (verloofde) is en dat zij gescheiden worden door de Middellandse Zee en obligate ruzies langs de telefoon.

Commissaris Montalbano is het middelpunt van de actie, en ook zijn agent, de kluns Catarella, doet aardig zijn duit in het zakje. Om Montalbano te begrijpen zou je feitelijk eerst deze kortverhalen reeks moeten lezen.

Hij is een fijnproever ('Amandelen op de pasta: dat was wel het ergste wat een mens kon overkomen'), ook al bezorgen de rijkelijke maaltijden hem meer dan eens nachtmerries. Hij is eigenzinnig, koppig en aanhoudend ('Ik vraag me af en toe af welk bewijs de Eeuwige Vader had toen hij Kaïn beschuldigde van de moord op Abel. Als ik de kans kreeg, echt hoor, dan heropende ik het onderzoek.'), en net daardoor natuurlijk zo een goede speurder.

Tussendoor geeft hij nog zijn mening over de politiek ('Maar wat hielden die Europese normen dan in, mocht hij dat weten? Nee meneertje, dat werd niet verteld. Want dat hele verhaal van die 'Europese normen' was niet alleen een mooi alibi geworden, maar vooral een element van grote vertroosting.') en de avondvullende discussieprogramma's op tv ('een ex-priester, vervolgens hippie, daarna boeddhist, daarna islamitisch fundamentalist, zou de noodzaak verdedigen van trouw aan de eigen religie')

Kortom: Montalbano op zijn best. En de verhalen? Die zitten goed ineen, het ene is al wat vindingrijker dan het andere. Niet veel nieuws onder de zon, maar wel terug heerlijk doorlezen.

• Montalbano is ziek, en kan zijn koorts niet meten. Op weg naar de apotheek is hij getuige van een roof en een kluns van een juwelier die een onschuldig kind verwondt in plaats van de daders te treffen. Een zwerver ontfermt zich over het meisje.


• Een woekeraar Gerlando zit rechtop in bed, dood, in zijn borst geschoten. Zijn nichtje gaat achter de inbreker aan. Een inbreker?


• Montalbano mag in Rome zijn plannen voor een minder bureaucratische aanpak van procedures inzake vluchtelingen bij de Staatssecretaris gaan toelichten en ontmoet er een oude studiegenoot. Ongevraagd rolt hij in een drugszaak.


• Een metselaar valt van een steiger en overleeft het niet. En hij is niet de eerste die neerstort. Het zijn er te veel. Montalbano heeft het niet gemakkelijk. Hij moet de zaak aan de carabinieri overdragen en Livia is boos omdat hij nooit van haar droomt.


• Livia en Salvo zijn er enkele dagen tussen uit in Courmayeur. Op een ochtendwandeling in de bergen wordt Montalbano geconfronteerd met een vrouw die is uitgegleden en ternauwernood gered. Waarom kijkt ze haar echtgenoot niet meer aan?

Leo