Doorgaan naar hoofdcontent

De maan van papier

Auteur : Andrea Camilleri
Oorspronkelijke titel : La luna di carta
Eerste uitgave : 2005

Commissaris Montalbano wordt oud, minstens hij denkt dat hij oud wordt. Hij zet nu 's morgens zijn wekker, om in de sluimerperiode tussen ontwaken en opstaan, niet meer te hoeven nadenken over Alzheimer of over de dood en warempel wordt hij ook vriendelijker. Catarella geraakt zelf volledig over zijn toeren als hij een bedankje krijgt.

Michela Pardo komt op het commissariaat om een onrustwekkend verdwijning te melden van haar broer, een medisch afgevaardigde. Hij heeft sedert twee dagen niets meer van hem laten horen en dat is absoluut abnormaal. Salvo Montalbano beslist om nog een dag af te wachten en dan de dame te vergezellen naar het appartement van haar broer. Angelo Pardo zit in een fauteuil op zijn dakterras, met zijn broek open, zijn lul hangt uit de gulp. Dood, door zijn linkeroog geschoten. Minst een compromitterende houding.

Angelo's zuster is ontroostbaar en zij doet ook alle moeite om de verdenking op de vrouw Elena Sclafani met wie hij een verhouding had te laten vallen en Paola Torrisi een vroegere vriendin, bij wie hij een kind zou verwekt hebben. Elena werd overstelpt met dure geschenken en dat is onverklaarbaar voor Michela.

Ondertussen onderzoekt Mimi Augello een drugszaak. Catarella probeert zijn duivelskunsten op een laptop van Angelo Pardo.

Het verleden van Pardo wordt minutieus weder samengesteld (hij was een uit het medisch register geschrapte arts, gokverslaafde en handelaar in cocaïne) en algauw wordt Elena niet meer de hoofdverdachte. Maar hier raken ook de onderzoeken van Montalbano en Augello. Want enkele hooggeplaatste Sicilianen lieten het leven door gebruik van versneden cocaïne. En misschien was dit voldoende reden voor anderen (de maffia, politieke tegenstanders, eremoord, ...) om Angelo om te brengen.

Het boek is wat mij betreft een juweel en Italiaanse toestanden worden op ironische wijze te kijk gezet (corruptie in de politiek en het functioneren van politiecommandanten) maar het ontbreekt ook niet aan een flinke dosis zelfspot. Montalbano leeft met de schrik van de vergeetachtigheid. Hij gaat deze te lijf met een brief aan zichzelf met de feiten uit het onderzoek. De aanhef luidt: "Beste commissaris Montalbano, mij is bekend dat u zich ongelooflijk kloterig voelt door strikt persoonlijke omstandigheden die te wijten zijn aan het idee dat uw oude dag koppig bij u aan komt kloppen." De achtergrondfiguren zijn kleurrijk, voornamelijk de figuur van Catarella, vele Italiaanse delicatessen en een knap uitgewerkt ingewikkeld plot. Een reden om dit boek ter hand te nemen was de 4 bijkomende verfilmingen door RAI van de laatste verhalen en dit als vervolg op de eerste 12 die ik reeds in mijn DVD verzameling heb en waarvan ik alle boeken heb gelezen in het Nederlands en een groot deel ook in het Italiaans.

Leo
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...
Een reactie posten
Meer lezen

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...
Een reactie posten
Meer lezen

De zaak Torfs

Auteur : Jo Claes Eerste uitgave : 2008. Deze krimi speelt zich af in Leuven en centraal in het verhaal staat de moord op de kunstexpert/restaurateur Pieter Torfs. Een beeldschone vrouw, Christine Jonckheere, vraagt hem of hij een schilderij dat geschilderd zou zijn door de laatmiddeleeuwse kunstenaar Martin Schongauer, op echtheid wil onderzoeken. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, en open staat voor vrouwelijk schoon, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Maar toch neemt hij de opdracht aan als blijkt dat zijn cliënt in meer is geinteresseerd dan een louter zakelijke relatie. Na een wetenschappelijk onderzoek, schrijft Torfs schrijft een echtheidscertificaat uit. Later blijkt dit schilderij, inmiddels verkocht, toch een vervalsing te zijn. Kort daarna hangt Torfs te bengelen aan een koord. Zelfmoord ? Hoofdinspecteur Thomas Berg, is juist overgeplaatst van Brussel naar Leuven. Een ongelukkige liefde maak...
Een reactie posten
Meer lezen