Auteur: Michael Cordy
Oorspronkelijke titel: The miracle strain (hertiteld tot The Messiah code)
Eerste uitgave : 1997
Dit boek is ook in het Nederlands verschenen met de titel Genius
De huurmoordenaar legt zich niet neer, dat de opdracht werd ingetrokken en gaat op eigen houtje achter dokter Carter aan. Tijdens een race tegen de klok om het DNA van Christus te ontrafelen, stoten zij wel op een reeks eigenaardigheden in de structuur, maar wanneer deze in een cultuur worden ontwikkeld blijven de resultaten verre van bevredigend. Proeven op dieren laten niet toe te besluiten hoe te verklaren dat sommige dieren worden genezen en andere dan weer niet. En bovendien is er in de bestaande databases ook geen enkele persoon terug te vinden met identieke DNA structuur.
Oorspronkelijke titel: The miracle strain (hertiteld tot The Messiah code)
Eerste uitgave : 1997
Dit boek is ook in het Nederlands verschenen met de titel Genius
Tom Carter, een genie in de genetica, vindt de Genescope uit, waarmee ieders DNA compleet kan worden gereproduceerd uit een enkele cel. Hierdoor zouden in een klap talloze genetische ziektes kunnen worden genezen. Hij wint namens zijn onderzoeksteam de Nobelprijs. Na de uitreiking van de prijs wordt een aanslag op zijn leven gedaan, maar niet hij, maar zijn vrouw wordt dodelijk getroffen en hij blijft radeloos alleen achter met zijn team en zijn dochtertje. En alsof dit niet volstaat, tijdens de autopsie op zijn overleden echtgenote wordt een zeer agressieve vorm van kanker vastgesteld. Uit veiligheidsoverwegingen laat hij ook zijn dochter scannen en ook bij haar wordt dezelfde kanker geconstateerd.
De dader of daders blijken uit een sekte (de Broederschap) voor te komen met een basis ergens in het zuiden van Jordanië, die de terugkomst van de Messias voorbereiden. Zij bewaren oorspronkelijk DNA van Christus, zij sporen de nieuwe Messias op, die ergens op aarde reeds zou aanwezig zijn, maar tegelijkertijd houden ze ook enkele huurdoders achter de hand, welke aanslagen plegen op personen die het niet te nauw nemen met de christelijke moraal zoals oorlogsmisdadigers, politiekers, pornobonzen en professoren in de genetica. Want willen zij niet de oorsprong van het leven ontrafelen en God zelf spelen?
Om zijn dochter te redden besluit dokter Carter DNA van heiligen aan wie onverklaarbare genezingen worden toegeschreven op te zoeken en eventueel te klonen. Geen resultaat.
De broederschap die eerst opdracht had gegeven voor de aanslag, trekt deze mislukte opdracht in, tot grote spijt van de huurmoordenaar. De broederschap wil een tijdelijk verbond met het lab van Carter om de Messias op te sporen aan de hand van, wat zij stellen, “uniek DNA” materiaal van Christus (een nagel van de kruisiging en een tand).
De huurmoordenaar legt zich niet neer, dat de opdracht werd ingetrokken en gaat op eigen houtje achter dokter Carter aan. Tijdens een race tegen de klok om het DNA van Christus te ontrafelen, stoten zij wel op een reeks eigenaardigheden in de structuur, maar wanneer deze in een cultuur worden ontwikkeld blijven de resultaten verre van bevredigend. Proeven op dieren laten niet toe te besluiten hoe te verklaren dat sommige dieren worden genezen en andere dan weer niet. En bovendien is er in de bestaande databases ook geen enkele persoon terug te vinden met identieke DNA structuur.
Tot op het ogenblik dat de huurmoordenaar een nieuwe poging waagt en wordt aangehouden. En nu verder vertellen, zou doodzonde zijn.
Dit plot van dit boek is in mijn ogen alleszins grandioos. Het is zo'n esotherische roman uit de pré Dan Brown periode met zijn da Vinci code, welke door het succes van dit boek aan een nieuw leven begon. Het leest als een trein, je weet dat het fictie is, maar het zet je ook aan het denken.
Gentherapie bestaat al jaren, het menselijk genoom is quasi volledig in kaart gebracht. Als het zo is dat met de toekomstige evolutie van de wetenschap men zal kunnen ingrijpen in het menselijk gen, kanker en ziekte bestrijden spelen wij dan niet voor God? En in welke mate beslissen wij dan niet over leven en dood op onze aardbol, waar wij spoedig in overtal zullen zijn, waar de grond die wij ter beschikking hebben te klein is om de bewoners te voeden, laat staan dat een relatief kleiner wordend deel van de werkende bevolking een steeds groter deel van de niet actieven dient te onderhouden? Of reserveren wij dit voordeel alleen maar aan de superrijken die zich dergelijke behandelingen kunnen veroorloven.
Leo
Reacties
Een reactie posten