Doorgaan naar hoofdcontent

De kaap van 60 !

Vandaag is het zover ! De kaap van de zestig overschreden, maar in topvorm want uiteindelijk trek ik mij van leeftijd niet veel aan. Je bent zo jong als je geest en instelling aangeeft en vermits er op gezondheidsvlak geen problemen zijn, ik het in kantoor nog altijd zie zitten, en de goesting naar Italië en het lekkers aldaar in spijs en drank, kijk ik gerust uit naar wat nog komen moet.

Mijn goede vriendin Gerdje Noels, vond dat zij mij niet beter kon typeren dan met haar lyrics op de fameuze Banana Boat Song van Harry Belafonte. Hier en daar wat rapper zingen of een lettergreep inslikken en het lukt wel (hieronder het Leo lied, in primeur vorige zaterdag door haar en gelegenheidskoor gebracht).

Leo, Leeeeo, ....

De Leo woont in de Weygenstraat
En het is onze goeie maat

Hij kent nogal wat van verzekeringen
Maar ook nog 1000 andere dingen

De Leo zal zich nooit vervelen
Boeken lezen en bridge gaan spelen

Hij is een fervent Italiëfan
Reist er naartoe zo veel als hij maar kan

Hij kent er alle schone streken
En geraakt er niet uitgekeken

Bij terugkeer de koffer vol met wijn
En 't is echt gene azijn

Maar naast deze flessen bonissimo vino
Brouwt hij ook zijn digestif nocino

Want Leo is een super chef- kok
Vitello tonato, paella of wok

Al staat de keuken op zijn kop
Al zijn recepten zijn echt top

De Leo geniet van 't lekkere leven
En is tot hiertoe nog niet aan't beven

Want al wordt hij strakjes 60 jaar
Hij staat altijd voor ons klaar

Met raad en daad en lekkere dingen
Daarom dat we nu voor hem zingen

Met kindjes, familie, vrienden en Chris
Zijn we blij dat 't zijn verjaardag is!

Leo, Leeeeo!
Foto's van vroeger en het feest vind je hier !
Leo

Reacties

  1. Happy happy happy happy happy happy birthday! (one happy for each decade ;) ) Spijtig dat wij in Belgie niet zijn om mee to vieren, maar, we zijn heel blij om jullie allemaal binnenkort te zien! Party like a rock star!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D