Doorgaan naar hoofdcontent

De vleugels van de sfinx

Auteur : Andrea Cammileri
Oorspronkelijke titel : Le ali della sfinge (Italiaans)
Eerste uitgave : 2006


Het is zo weer een donkere periode in het leven van Montalbano. Ondertussen is hij 56 geworden, zijn relatie met zijn eeuwige liefde ( in een haat liefde verhouding zit in een serieuze dip en worstelend met zijn liefdesleven zoekt hij andermaal zijn troost in de Siciliaanse keuken en in oeverloze discussies met zich zelf waarin het ouder worden zich manifesteert. De omstandigheden op het werk maken hem ook niet gelukkig. Bezuinigingen allerhande leiden ertoe dat het commisariaat zelf geen geld meer heeft om de benzine te betalen van de dienstauto’s.

Catarella (de nijvere politieagent uit ook de andere verhalen) haalt zoals gebruikelijk de commissaris van onder de douche om hem de feiten van de dag te melden. Op een oude stortplaats werd het lichaam gevonden van een naakte jonge vrouw. Haar gezicht is onherkenbaar verminkt. Alleen een kleine tatoeage van een vlinder op haar linkerschouder kan misschien helpen het slachtoffer te identificeren. De lijkschouwer Pasquano sluit uit dat het slachtoffer ter plekke werd gedood en zelfs dat de moord reeds enkel dagen vroeger moet zijn gebeurd dan de dag waarop het lichaam op de stortplaats werd gegooid.

Waarom het risico nemen om een lichaam verborgen te houden? Welke zin heeft de tatoeage op de schouder van de jonge vrouw? Zijn vriend journalist zend een beeld uit van de tatoeage en al spoedig lopen verschillende reacties binnen van personen die dergelijke tatoeage hebben gezien ! Leuk om hiervoor een uitleg te zien geven!

Ondertussen moet het commissariaat ook nog een “onrustwekkende” verdwijning behandelen. Het is moeilijk om aan de echtgenote van de ‘verdwenen man” kenbaar te maken dat vooraleer te verdwijnen hij zijn spaarrekening heeft geplunderd en dat er plots foto’s opduiken van het slachtoffer in Cuba in de armen van een of andere plaatselijke schone ! Mevrouw laat echter niet af en schakelt alle mogelijke invloeden in, die het commissariaat en zijn bewoners het leven zuur maken. Haar man doet zoiets uiteraard niet! En alsof dat niet genoeg is, is er ook een vrijwillige brandstichting !

Maar de moordzaak heeft voorrang en om de zaak op te lossen moet commissaris Montalbano zich begeven in de wereld van de al dan niet clandestiene migratie. Hij ontdekt dat het vermoorde meisje uit Rusland emigreerde samen met 3 vriendinnen uit hetzelfde dorp. Zij werden na wat omzwervingen als paaldanseres in obscure nachtclubs door zogenaamde kerkelijke weldoeners uit hun vernederend lot gered. De caritatieve instelling La Buona Volunta is gespecialiseerd om immigranten die in Italië¨meer nog dan bij ons aanspoelen uit de handen van de maffia en de prostitutie te houden. Maar blijkbaar drijft deze organisatie ook zo haar eigen handeltjes.

Wanneer er teveel vragen gesteld worden aan de Monseigneur en zijn acolieten, wordt ook spoedig de nomenclatuur van Sicilië ingeschakeld, de kleine en grote potentaten met invloed bij parket en gerecht.

De vleugels van de sfinx bevat de gebruikelijke ingrediënten van de politieromans van Andrea Camilleri: wetteloosheid, corrupte politici, falende superieuren en Montalbano's voorliefde voor lekker eten. Hij zal opnieuw moeten vaststellen dat hij vaak tegen wolven in schaapskleren moet strijden als een Don Quichotte. In het verhaal van deze legendarische Spanjaard zijn de windmolens monsters, in zijn strijd doen de monster zich enkel als windmolens voor.

En ondertussen is ook dit boek reeds verfilmd zoals alle andere boeken uit de Montalbano reeks. Canvas programma’s of RAI 1 in het oog te houden, altijd in originele versie, op Canvas uiteraard Nederlands ondertiteld.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D