Doorgaan naar hoofdcontent

Caffè Trombetta

Caffè Trombetta werd opgericht door Vittorio Trombetta in 1890 in de beginjaren van het verenigd Italië en het ontstaan van de spoorwegen.  Vittorio Trombetta besloot om zijn bedrijf te starten in de Via Marsala, vlakbij het centraal station Termini, destijds en ook nu nog de aankomstplaats van de reiziger. Deze laatste kon dan onmiddellijk bij aankomst een goede koffie smaken, gemaakt volgens de beste Italiaanse traditie.

Caffè Trombetta werd meteen bekend om zijn kwaliteit, niet alleen door de toestromende reizigers, maar ook voor de doorsnee Romein, inwoner van de hoofdstad. Vandaag nog kan je in dezelfde ruimte nog steeds espresso proeven en er de beste mengsels van caffè Trombetta aanschaffen.

Het bedrijf groeide sterk mede door de sterke impuls van de naoorlogse economische boom. In de jaren 1960 kwam Giorgio Trombetta, kleinzoon van de oprichter, aan het roer van de organisatie. De ruimte in Rome volstond al lang niet meer. Een moderne fabriek werd gebouwd in Pomezia, een industriële wijk op een paar kilometer van Rome.

Giorgio Trombetta is bekend om zijn moderne aanpak en bedrijfsvisie en was een van de eerste branders die het voordeel inzag om koffie vacuüm te verpakken.

Giorgie Trombetta is ook de oprichter van Sao Cafè, een consortium waarmee hij succes behaalde in de grootdistributie.

In veranderende tijden, maar met de passie voor koffie het respect voor de familiale waarden besloot men in 1994 de zaken van het bedrijf uit te breiden door de overname van een van de meest prestigieuze adressen van de hoofdstad, in aanvulling op de historische gebouwen in de Via Marsala, de "Canova" op de Piazza del Popolo, beroemd in de hele wereld als een vaste ontmoetingsplaats voor Fellini en vele actoren van La Dolce Vita.

Caffè Trombetta SpA vandaag is een belangrijke familiaal gerund industrieel concern, een leidende figuur in de afzet van koffie in Italië en in de belangrijkste buitenlandse markten over de hele wereld, dankzij een productiecapaciteit in de fabrieksgebouwen van meer dan 6.000 ton per jaar. Het productieproces is volledig geautomatiseerd. Een informaticasysteem stuurt de productielijnen en maakt het mogelijk partijen en leveringen duidelijk te identificeren in overeenstemming met de geldende wettelijke eisen en veiligheid van de consument.


De eerste van deze koffies die wij ons aanschaften was de “Classico” een mix van de beste kwaliteiten van arabica en robusta. Dit is natuurlijk hun deel van het verhaal. De smaak naar mijn oordeel is absoluut niet afgerond voor het gebruik in een espressomachine. Het is een licht bittere koffie en een onvoldoende crèmelaag. Het product leent zic beter voor de percolator of de Italiaanse caffetiera van Bialetti. 't Is dus niet omdat het Romeins is, dat het a priori beter is.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D