Doorgaan naar hoofdcontent

Voorbij het gedrukte woord.

Zowat 3 weken geleden was ik naar de vernissage van de tentoonstelling “Madammen bekennen kleur” geweest. Ik werd uitgenodigd door een ex-collega die zowel boetseert als schildert. Al van bij het binnenkomen in de mensenmassa, zag ik een schilderij dat me meteen aansprak. Hoewel ik helemaal niet op zoek was, had ik zoiets van : dat is voor mij !

Na de prijsuitreiking van de wedstrijd, ben ik alle schilderijen in dat kader gaan bekijken (vind ik iets mooier of niet?) maar aan het einde stond ik weer voor datzelfde schilderij. Grote vraag : doe ik het of doe ik het niet ? Twijfels staken de kop op zeker omdat ik alleen was en ik Leo zelfs niet kon storen (bridge !!). Dan maar met niets naar huis……

Het was niet moeilijk Leo te overtuigen om zaterdagmiddag terug te rijden en een kijkje te gaan nemen. Ook hij vond het de beste keuze van de ganse tentoonstelling (100 schilderijen!). En de beslissing was snel genomen : We kopen het ! Iets wat je écht aanspreekt, mag je inderdaad niet te lang laten liggen was de redenering…..

Titel van het werk :“Voorbij het gedrukte woord”.


Vorige zondag mochten we het dan gaan halen en hebben we kennis mogen maken met de schilderes Maria Roelandt, een pracht van een vrouw en het klikte meteen !

Want ook dat is belangrijk voor mij !

Ze heeft ons meteen over haar werken verteld en ons uitgenodigd om bij haar thuis wat nader kennis te maken.

Dat gaan we zeker doen !

Chris

Reacties

  1. aha, eindelijk het befaamde schilderij op de weblog.. ben ik al 2 weken achter aant zagen :-)

    Het is wel helemaal iets anders dan wat ik gedacht had. Moet er nog even aan wennen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Chris,
    Ik vond het heel leuk om ook jou nog eens te zien en nog eens bij te praten in Leiden! Dat deed me weer denken aan die goede oude AFS-tijden waarin dat veel vaker gebeurde!
    Liefs
    Judith

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

De zaak Torfs

Auteur : Jo Claes Eerste uitgave : 2008. Deze krimi speelt zich af in Leuven en centraal in het verhaal staat de moord op de kunstexpert/restaurateur Pieter Torfs. Een beeldschone vrouw, Christine Jonckheere, vraagt hem of hij een schilderij dat geschilderd zou zijn door de laatmiddeleeuwse kunstenaar Martin Schongauer, op echtheid wil onderzoeken. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, en open staat voor vrouwelijk schoon, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Maar toch neemt hij de opdracht aan als blijkt dat zijn cliënt in meer is geinteresseerd dan een louter zakelijke relatie. Na een wetenschappelijk onderzoek, schrijft Torfs schrijft een echtheidscertificaat uit. Later blijkt dit schilderij, inmiddels verkocht, toch een vervalsing te zijn. Kort daarna hangt Torfs te bengelen aan een koord. Zelfmoord ? Hoofdinspecteur Thomas Berg, is juist overgeplaatst van Brussel naar Leuven. Een ongelukkige liefde maak...