Enige tijd geleden hoorde ik op de radio nog eens “Adios Amor” gezongen door Sheila. Sheila is de artiestennaam van Anny Chancel geboren te Créteil op 16/08/1945. Zij brak door op de leeftijd van 17 jaar met de monsterhit “L’école est finie”.
In Frankrijk staat deze dame nog altijd op de 4e plaats van de meest verkochte platen sedert 1955 en volgt zij Johnny Halliday (een halve belg), Michel Sardou, en Jean-Jacques Goldman op. Zij staat nog altijd ruim voor The Beatles en Madonna, in Frankrijk weliswaar, maar toch …
Onmiddellijk gingen er bij mij leuke herinneringen op. 1967, visueel kon ik mij Sheila nog zo voorstellen, een “Tienerklanken” figuur in wit zwart (maar wie kent dit programma nog), hoog opgezet haar, lange broek met olifantenpijpen, een frêle stem, een idool voor een deel van de jeugd in de jaren 60, tenminste zeker in Frankrijk, het Franstalig gedeelte van België en Canada, en alomtegenwoordig in mijn vriendenkring die in Brussel voor meer dan de helft uit Franstalige jongeren bestond, de vrienden en vriendinnetjes uit de straat. In onze “garagediscotheek” werd dit nummertje grijs gedraaid op een draagbare platenspeler tijdens onze fuiven. Ook de namen van lang geleden vriendinnen (Elisabeth, Nicole, Ginette, Régine en andere Hilde’s) kwamen naar boven, want als deze muziek opstond was het slow time, sexy time zoals Felice zou zeggen (alhoewel bij sexy time, moet je je wel iets anders voorstellen dan vandaag).
De muziek is nog altijd aanstekelijk, maar als je het filmpje bekijkt dan is er toch veel veranderd in de laatste veertig jaar en zeker in vergelijking met wat je nu wordt aangereikt op Jim Tv, Tmf en alle andere clipzenders waarvan je horendol wordt.
Dus hier gaan we voor de retro’s onder ons. Laat gerust een reactie na. Ik ben benieuwd of lezers onder jullie ook nog dergelijke herinneringen hebben
Zet jullie luidsprekers op, scharrel je partner, vriendin of echtgenote vast en laat jullie eens goed gaan en klik op deze link.
Leo
In Frankrijk staat deze dame nog altijd op de 4e plaats van de meest verkochte platen sedert 1955 en volgt zij Johnny Halliday (een halve belg), Michel Sardou, en Jean-Jacques Goldman op. Zij staat nog altijd ruim voor The Beatles en Madonna, in Frankrijk weliswaar, maar toch …
Onmiddellijk gingen er bij mij leuke herinneringen op. 1967, visueel kon ik mij Sheila nog zo voorstellen, een “Tienerklanken” figuur in wit zwart (maar wie kent dit programma nog), hoog opgezet haar, lange broek met olifantenpijpen, een frêle stem, een idool voor een deel van de jeugd in de jaren 60, tenminste zeker in Frankrijk, het Franstalig gedeelte van België en Canada, en alomtegenwoordig in mijn vriendenkring die in Brussel voor meer dan de helft uit Franstalige jongeren bestond, de vrienden en vriendinnetjes uit de straat. In onze “garagediscotheek” werd dit nummertje grijs gedraaid op een draagbare platenspeler tijdens onze fuiven. Ook de namen van lang geleden vriendinnen (Elisabeth, Nicole, Ginette, Régine en andere Hilde’s) kwamen naar boven, want als deze muziek opstond was het slow time, sexy time zoals Felice zou zeggen (alhoewel bij sexy time, moet je je wel iets anders voorstellen dan vandaag).
De muziek is nog altijd aanstekelijk, maar als je het filmpje bekijkt dan is er toch veel veranderd in de laatste veertig jaar en zeker in vergelijking met wat je nu wordt aangereikt op Jim Tv, Tmf en alle andere clipzenders waarvan je horendol wordt.
Dus hier gaan we voor de retro’s onder ons. Laat gerust een reactie na. Ik ben benieuwd of lezers onder jullie ook nog dergelijke herinneringen hebben
Zet jullie luidsprekers op, scharrel je partner, vriendin of echtgenote vast en laat jullie eens goed gaan en klik op deze link.
Leo
wauw zeg, der wordt daar ten huize De Brabandere nogal wat afgelezen zeg!
BeantwoordenVerwijderenWij zijn er weer! Joehoew....
En ik heb sinds deze week mijn EIGEN roepnaam voor Hanna: ik ben MIn (Meter INge..grin)
Dat gaan we vanavond eens uitproberen sè.
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Hanna, Elke en Maarten