Auteur : Philipp Vandenberg
Oorspronkelijke titel : Das fünfte Evangelium
Eerste uitgave : 1993
Na het lezen van Dante’s “Divina Comedia” pleegt een Amerikaanse professor een aanslag met zoutzuur op het schilderij “Madonna in de rozenhaag” van Leonardo da Vinci. Ongeveer tegelijkertijd raakt Anne von Seydlitz, de weduwe van een kunsthandelaar, betrokken bij een speurtocht naar een Koptisch perkament waarop een vreemde naam staat geschreven. Barrabas? Is dit een deel van een tot nog toe onbekend vijfde evangelie, dat zelf zou zijn geschreven door een tijdgenoot van Jezus Christus, meer bepaald de zoon van Jezus en Maria Magdalena, en dus in feite het “oerevangelie”? De katholieke kerk is daarover helemaal in rep en roer, want de goddelijkheid van Jezus wordt hierin weerlegt. In de loop van de geschiedenis hebben Dante, Leonardo da Vinci en Shakespeare in hun werken verwijzingen gegeven naar deze geheimzinnige auteur van het evangelie. Al snel komt Anne tot de ontdekking dat velen grote sommen geld voor het perkament op tafel willen leggen. Naspeuringen voeren haar naar Frankrijk en Amerika en naar een afgelegen klooster aan de voet van de Olympus in Griekenland, waar een elitaire sekte actief is. Maar steeds als zij denkt dat de oplossing nabij is, stuit ze weer op de nodige geheimzinnigheid.
Dit is duidelijk een roman uit het pré Dan Brown tijdperk. Persoonlijk vond ik dit verhaal vrij origineel qua benadering. Je blijft met een dubbel gevoel zitten. Je weet dat je dit leest als een uitvloeisel van de Dan Brown hype, je verwachtingspatroon wordt dus enorm, en de desillusie dus ook groot als je met de “meester” vergelijkt. Best is de emotie weg te laten en alles te beoordelen an sich: is dit al dan niet een goed boek voor mij? Ik lees voor mezelf, en dus… ik vond dit best leuk, wat verwarrend in het begin, wat onnodige verwikkelingen (vrijscène) erbij die geen toegevoegde waarde heeft voor het verhaal maar blijkbaar een ingrediënt is die in elke roman aan bod komt, maar naarmate het boek vordert, valt alles in zijn plooi. De Nederlandse versie van dit boek is van 2005, dus uit het post Dan Brown tijdperk en uitgegeven om een zoveelste graantje mee te pikken van de hype.
In alle geval, na het lezen van het boek moest ik dringend op zoek naar Leibethra (een dorp aan de voet van de Olympus?) en de Orphisten, om fictie van echtheid te onderscheiden … en het jaar waarin Galileo Galilei door de roomse kerk werd gerehabiliteerd na zijn kerkelijke veroordeling in de 17e eeuw. Ik wil je het resultaat van deze bevindingen niet onthouden.
Leibethra bestond echt en was een oude macedonische stad aan de voet van de Olympus, in de buurt van de huidige plaats Skotina, In Noord-oost Griekenland met het uit de oudheid vermaard heiligdom van Dyonisius. Meer dan waarschijnlijk van Thracische oorsprong. Archeologen vonden hier ook graven met objecten uit de late Bronstijd (13e en 12e eeuw voor Christus). Volgens de griekse mythologie werd Orpheus hier begraven, andere bronnen spreken dit evenwel tegen en zeggen dat hij hier geboren zou zijn en er slechts tijdelijk gewoond. Spreekwoordelijk werden de inwoners van deze stad in de oudheid als voor dom aanzien.
De Orphisten zijn de aanhangers van het orphisme, de naam van een godsdienstig wijsgerige beweging die zich in het oude Griekenland verspreidde aan het begin van de 6e eeuw voor Christus. De orphisten legden de nadruk op de goddelijke natuur in de mens en dus op zijn onsterfelijkheid en zijn voortbestaan buiten de aarde. Volgens hun leer kan de mens door zijn levenswandel invloed uitoefenen op zijn lot na zijn dood en de ziel moest gelouterd worden door een reeks wedergeboorten. Het orphisme stond buiten de ideologie en de praktijk van de traditionele Griekse godsdienst. De ingewijden noemden zich "de zuiveren" (in het Grieks katharoi, waarvan in latere tijden het woord "katharen" en "ketter" is afgeleid). Zij waren verenigd in broederschappen en beschouwden zich als uitverkorenen. Zij onderhielden ook een geheime cultus, waarover slechts weinig geweten is door de algemene plicht tot geheimhouding. Ik vond in alle geval geen spoor dat een dergelijke organisatie recent heeft bestaan. Maar als het geheime genootschappen zijn, dan is het natuurlijk ook moeilijk daar iets over terug te vinden.
Galileo Galilei werd kerkelijk veroordeeld rond 1633. Na wat gegoogled blijkt dat op 31/10/1992 paus Johannes Paulus II namens de kerk het gelijk van Galileo Galilei erkent in de opvatting dat de aarde rond de zon draait en niet omgekeerd en dat hij dus een vroom en godsdientig man was. Daar zal deze rakker posthuum vet mee zijn. Het proces tegen Galilei waarin hij werd veroordeeld had 359 jaar eerder plaatsgevonden. Dus was de auteur op het ogenblik dat hij deze roman schreef blijkbaar niet op de hoogte van de actualiteit en de vertaler heeft wel klakkeloos vertaald.
Oorspronkelijke titel : Das fünfte Evangelium
Eerste uitgave : 1993
Na het lezen van Dante’s “Divina Comedia” pleegt een Amerikaanse professor een aanslag met zoutzuur op het schilderij “Madonna in de rozenhaag” van Leonardo da Vinci. Ongeveer tegelijkertijd raakt Anne von Seydlitz, de weduwe van een kunsthandelaar, betrokken bij een speurtocht naar een Koptisch perkament waarop een vreemde naam staat geschreven. Barrabas? Is dit een deel van een tot nog toe onbekend vijfde evangelie, dat zelf zou zijn geschreven door een tijdgenoot van Jezus Christus, meer bepaald de zoon van Jezus en Maria Magdalena, en dus in feite het “oerevangelie”? De katholieke kerk is daarover helemaal in rep en roer, want de goddelijkheid van Jezus wordt hierin weerlegt. In de loop van de geschiedenis hebben Dante, Leonardo da Vinci en Shakespeare in hun werken verwijzingen gegeven naar deze geheimzinnige auteur van het evangelie. Al snel komt Anne tot de ontdekking dat velen grote sommen geld voor het perkament op tafel willen leggen. Naspeuringen voeren haar naar Frankrijk en Amerika en naar een afgelegen klooster aan de voet van de Olympus in Griekenland, waar een elitaire sekte actief is. Maar steeds als zij denkt dat de oplossing nabij is, stuit ze weer op de nodige geheimzinnigheid.Dit is duidelijk een roman uit het pré Dan Brown tijdperk. Persoonlijk vond ik dit verhaal vrij origineel qua benadering. Je blijft met een dubbel gevoel zitten. Je weet dat je dit leest als een uitvloeisel van de Dan Brown hype, je verwachtingspatroon wordt dus enorm, en de desillusie dus ook groot als je met de “meester” vergelijkt. Best is de emotie weg te laten en alles te beoordelen an sich: is dit al dan niet een goed boek voor mij? Ik lees voor mezelf, en dus… ik vond dit best leuk, wat verwarrend in het begin, wat onnodige verwikkelingen (vrijscène) erbij die geen toegevoegde waarde heeft voor het verhaal maar blijkbaar een ingrediënt is die in elke roman aan bod komt, maar naarmate het boek vordert, valt alles in zijn plooi. De Nederlandse versie van dit boek is van 2005, dus uit het post Dan Brown tijdperk en uitgegeven om een zoveelste graantje mee te pikken van de hype.
In alle geval, na het lezen van het boek moest ik dringend op zoek naar Leibethra (een dorp aan de voet van de Olympus?) en de Orphisten, om fictie van echtheid te onderscheiden … en het jaar waarin Galileo Galilei door de roomse kerk werd gerehabiliteerd na zijn kerkelijke veroordeling in de 17e eeuw. Ik wil je het resultaat van deze bevindingen niet onthouden.
Leibethra bestond echt en was een oude macedonische stad aan de voet van de Olympus, in de buurt van de huidige plaats Skotina, In Noord-oost Griekenland met het uit de oudheid vermaard heiligdom van Dyonisius. Meer dan waarschijnlijk van Thracische oorsprong. Archeologen vonden hier ook graven met objecten uit de late Bronstijd (13e en 12e eeuw voor Christus). Volgens de griekse mythologie werd Orpheus hier begraven, andere bronnen spreken dit evenwel tegen en zeggen dat hij hier geboren zou zijn en er slechts tijdelijk gewoond. Spreekwoordelijk werden de inwoners van deze stad in de oudheid als voor dom aanzien.
De Orphisten zijn de aanhangers van het orphisme, de naam van een godsdienstig wijsgerige beweging die zich in het oude Griekenland verspreidde aan het begin van de 6e eeuw voor Christus. De orphisten legden de nadruk op de goddelijke natuur in de mens en dus op zijn onsterfelijkheid en zijn voortbestaan buiten de aarde. Volgens hun leer kan de mens door zijn levenswandel invloed uitoefenen op zijn lot na zijn dood en de ziel moest gelouterd worden door een reeks wedergeboorten. Het orphisme stond buiten de ideologie en de praktijk van de traditionele Griekse godsdienst. De ingewijden noemden zich "de zuiveren" (in het Grieks katharoi, waarvan in latere tijden het woord "katharen" en "ketter" is afgeleid). Zij waren verenigd in broederschappen en beschouwden zich als uitverkorenen. Zij onderhielden ook een geheime cultus, waarover slechts weinig geweten is door de algemene plicht tot geheimhouding. Ik vond in alle geval geen spoor dat een dergelijke organisatie recent heeft bestaan. Maar als het geheime genootschappen zijn, dan is het natuurlijk ook moeilijk daar iets over terug te vinden.
Galileo Galilei werd kerkelijk veroordeeld rond 1633. Na wat gegoogled blijkt dat op 31/10/1992 paus Johannes Paulus II namens de kerk het gelijk van Galileo Galilei erkent in de opvatting dat de aarde rond de zon draait en niet omgekeerd en dat hij dus een vroom en godsdientig man was. Daar zal deze rakker posthuum vet mee zijn. Het proces tegen Galilei waarin hij werd veroordeeld had 359 jaar eerder plaatsgevonden. Dus was de auteur op het ogenblik dat hij deze roman schreef blijkbaar niet op de hoogte van de actualiteit en de vertaler heeft wel klakkeloos vertaald.
Anderen voor mij hebben hierover ook reeds geblogd : Olivier Rieter en Maris had hierover ook een recensie op http://www.welkboek.nl/.
Leo
Interessante research....ben benieuwd of dit boek jullie ook tot een nieuwe reis zal leiden
BeantwoordenVerwijderenin dit boek vind ik ,voor mezelf,weer een bewijs dat er nog veel dingen zijn die aan het licht dienen te komen,waarvan tot nu toe maar een beperkte groep op de hoogte is. Ik geloof ook dat ieder persoon goddelijk is en dat we hier op aarde zijn om ons daarvan bewust te worden. We zijn de schrijvers, producers en de spelers van en in ons eigen leven.
BeantwoordenVerwijderendaar vind je ook bewijzen van in de bijbel en in andere godsdiensten. ik ben ervan overtuigd dat we in een tijdsperiode zitten waar nog vele zaken het daglicht zullen zien die voor veel mensen choquerend zullen zijn en zeer ongeloofwaardig zullen overkomen.