Doorgaan naar hoofdcontent

Les Ecureuils.

"In een ongerepte natuur leef je op het ritme en de kleuren van de seizoenen, je geniet er van de stilte van het gebergte”.



Alle wegen leiden naar Rome en bijgevolg ook naar Italië. Sedert enkele jaren hebben wij een vergeten plekje van Italië ontdekt, nl. de Val d’Aosta. Een autonome regio in het noordoosten van Italië, ingesloten in het Alpenmassief, met de poort naar Turijn en Genua. Je rijdt er best vanuit België naartoe door Frankrijk door de Mont-Blanc tunnel en dan ben je er quasi. De Val d’Aosta is tweetalig, Frans en Italiaans !

Klik op de link en je zit op hun website !

LES ECUREUILS in SAINT PIERRE
Frazione: Homené Dessus, 8 – 11010 Saint Pierre (Italia)
Tel: 0165 903831
Fax: 0165 909849
E-Mail : lesecureuils@libero.it

Ligging : hoog op de berg (1500 m) met prachtig uitzicht op de Gran Paradiso, een half uur stijgen met de wagen van op de baan Courmayeur-Aosta. Ter hoogte van Sarre, sla je links af richting Ville-sur-Sarre, en je volgt de pijltjes naar de agriturismo. Goed opletten, en de moed niet verliezen want je moet 900 meter hoogteverschil overbruggen.

Een échte geitenboerderij (vol met vliegen buiten maar binnen niks), vriendelijke mensen (spreken perfect Frans), sobere kamers met toilet op de gang, geen luxe maar alles proper. Balkon, met uitzicht op het massief van de Gran Paradiso! Een paradijs voor de wandelaar in talloze valleien tussen adembenemende alpencols.

Prijs : 35 € per persoon half pension (zonder drank) in 05/2003 en ook in 05/2004 – vrij goedkoop. Teruggegaan in 05/2006 en nog altijd één van de éche agriturismo : de prijs half pension was nu € 38 maar dat is het dubbel en dik waard !

Eten : héél lekker en échte authentieke bergkeuken met vele eigen producten; zaken die je in een restaurant nooit zou zien ! Vergeet de Morgex niet te proeven, een heerlijke witte wijn uit de Val d’Aosta.

Ondertussen kennen wij ook de zoon (die de geiten hoedt en verder de zaak runt) en de schoondochter (die de kaas maakt). Zij hebben ons een grondige uitleg gegeven over al hetgeen ze doen. Zeer aangename mensen ! En aarzel niet jezelf uit te nodigen voor een bezoek aan de kaasfabricage.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D