Doorgaan naar hoofdcontent

China …, naar het Middenrijk met het Ferdinand Verbiest Instituut van de KUL.

Onze algemene impressies.

Na ons reisverslag, wat impressies. De geplande hoogtepunten waren aanzienlijk. Met het Verbiest Instituut op reis gaan is naast het culturele programma en de nationale bezienswaardigheden die in elke China reis aangedaan worden (sommigen ervan dateren van duizenden jaren terug), ook een “religieuze bedoening”. Je stapt dus eerst en vooral reeds in de voetsporen van Ferdinand Verbiest die ten tijde van de Qing dynastie aan het hof van de keizer mandarijn was en de beginselen van de astronomie gestalte gaf en zo de weg opende voor missionering van het rooms katholieke geloof.

Het Verbiest Instituut is een in België gevestigd centrum bij de Katholieke Universiteit van Leuven waar de dialoog tussen Europa en China gestalte wordt gegeven. Het instituut werd genoemd naar de gelijknamige Vlaamse jezuïet en astronoom bij het Chinese keizerlijke hof. Toegewijd aan de inspiratie van zijn naamgever, combineert het instituut uitwisseling van studentenprogramma’s in de Kerk van China met historisch onderzoek naar de Belgische aanwezigheid in China sinds zijn stichting in 1982. Momenteel versterkt het instituut zijn rol als waarnemingscentrum met betrekking tot godsdienst en maatschappij in het moderne China.

Ferdinand Verbiest werd geboren in Pittem op 9 oktober 1623 en overleed in Beijing op 28 januari 1688. Hij studeerde in Leuven en Mechelen, theologie in Rome en Sevilla. Hij trad in bij de Jezuïetenorde in 1641. Als missionaris werd hij naar China uitgezonden (1659 ten tijde van de Qing-dynastie). Een andere jezuïet riep hem naar het keizerlijk hof als assistent.

Verbiest werd zeer gewaardeerd aan het keizerlijk hof in China. Hij bouwde een instrumentarium voor het observatorium in Beijing dat tot op de dag van vandaag nog steeds bewonderd kan worden, en was mee verantwoordelijk voor de wijziging van de Chinese kalender, wijziging die gebaseerd was op zijn sterrenkundige waarnemingen. Hij ontwierp lichte kanonnen voor het leger van keizer Kangxi die hij eveneens lessen in wiskunde gaf, een stoomauto en een thermometer. Hij tekende ook een andere wereldkaart. De reden waarom hij naar China reisde was in feite om het Christendom in China haar intrede te laten maken en Verbiest gaf keizer Kangxi dan ook een introductie tot deze Westerse religie. Om zijn verdiensten mocht hij in het ganse Chinese keizerrijk preken en werd hij benoemd tot mandarijn. Hij overleed als gevolg van een val van zijn paard. De Vlaming kreeg een staatsbegrafenis; de keizer betaalde het mausoleum waarin hij werd begraven.

Je stapt ook in de voetsporen van de “Scheutisten” de congregatie van het Onbevlekt hart van Maria, die omwille van hun ideaal onder andere ook de missionering van een deel van China op zich namen. En of je nu gelovig bent of niet, de inzet van deze mensen betekende veel naar de verspreiding van het geloof toe, de scholing, de verzorging van zieken, gewonden, ouderlingen en wezen, zelfs al werd het geloof wel eens gekocht, niet met kralen en kransen, maar met lappen grond die aan de arme boeren werd afgestaan in ruil voor “zieltjes”. En als je dan in je reisgezelschap ook nog verre familieleden van deze missionarissen hebt, en ook enkele priesters, al dan niet uitgetreden, dan haal je daar toch willens nillens een verruimde bijzondere kijk op, waar je laat ons zeggen met een groepsreis met Jet Air, nauwelijks of niet aan toekomt.


En zeer opvallend, veel jonge gedreven priesters, nonnen en novices. De oude mannen zijn enkel geplaatst om de jeugdigheid van de nonnen te illustreren.


Wat hadden wij verwacht? Een cultuurschok, een vermoeiende trip, prachtige gebouwen, geleide shoppingtoestanden eigen aan groepsreizen en … lekker eten. En jullie vraag zal dus zijn :”Was het dat?” en het antwoord is “Ja” op de cultuurschok na ! Want China is dan misschien een derdewereld land in ontwikkeling, dat zie je echt niet, of krijg je niet te zien, omdat men je ervan afschermt door de begeleiding van de reis. China is voor ons een zeer modern land en op de WC’s na héél proper – genoeg volk om de straten te vegen!

Je vrijheid in China is niet wat ze lijkt : je bent vrij tot je te ver gaat, tot je bijvoorbeeld op bezoek bent bij een katholieke gemeenschap en de “staatsveiligheid” vindt dat je bezoek lang genoeg geduurd heeft : dan grijpen de “geheime agenten” in en wordt je vriendelijk, via de reisleiding, verzocht om verder te gaan !

Je vrijheid is ook voor een deel beperkt door de communicatie, Chinees is een wereldtaal en dat hebben zij geweten, en het Engels van de man/vrouw in de straat is nihil, dat van de verkopertjes beperkt tot hun business (Hello, how are you , good price, e.d.), de prijsafspraken worden gemaakt op rekenmachientjes waarop je om beurt een getal kan intikken, want afbieden moet en is deel van het spel. Interesse voor iets betonen, staat ongeveer gelijk met kopen.

Wij vrezen dat met het oog op Beijing 2008, je weet wel de Olympische Spelen, er nog veel zal moeten gebeuren om de communicatie met de honderdduizenden toeristen, toeschouwers, atleten, begeleiders en vip’s te verbeteren. De grote steden, en dat zijn er nogal wat (met ettelijke miljoenen inwoners) staan zo ongeveer in de file van 06 uur ’s morgens tot 20 uur ’s avonds. En dat zijn alleen maar personenauto’s, taxi’s, bussen, brommers en fietsen, (want de vrachtwagens rijden alleen maar ’s nachts tussen 24 uur en 05 uur) nemen bezit van de snelwegen die de stad op verschillende niveaus doorkruisen. Het zal dus een werk van ongewone aanpak moeten worden om iedereen daar tijdig te krijgen waar hij moet zijn, de atleten in de eerste plaats. Want stel je maar eens voor dat Kim Gevaert te laat in het prachtige stadium komt, dan kan ze naar de reeksen van de 100 m wel fluiten, laat staan zich kwalificeren voor de kwartfinale.

Wij zorgen er wel voor dat ons foto album een weergave geeft van onze trip door China, kwestie van jullie ook warm te maken voor een eventuele reis naar het Middenrijk. Her en der zullen wij de foto’s met wat commentaar voorzien en zoals jullie ze te zien krijgen is de reis ook verlopen.

Klik op de link als je nog meer weten wil over het Verbiest Instituut aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Chris en Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D