Doorgaan naar hoofdcontent

De lazarusbel

Auteur : Patrick Dunne
Oorspronkelijke titel : The Lazarus bell
Eerste uitgave : 2006

Eerst en vooral : wat is een lazarusbel? Wij zitten in de wereld van de flora.

Deze bloem treft men aan onder verschillende benamingen, lazarusbel, lepralelie en kievitsbloem. De kievitsbloem behoort tot de familie van de lelieachtigen (Liliaceae). De botanische naam is “Fritillaria meleagris”. Meleagris is afgeleid van Meleagros, de koning van Kaludon uit een Griekse sage. Letterlijk betekent meleagris parelhoen. De bloei begint in april en eindigt in mei. De bloemen zijn spectaculair getekend. De patroontekening lijkt op een slangenhuid. Rode en witte vierkantjes lijken als schubben op de bloemkelken te liggen. In het begin van de bloei zijn de bloemkoppen naar de grond gericht. Wat later in de bloeifase staan de kelken stijf rechtop en bovendien geuren ze dan. In het voorjaar verschijnen de sierlijk knikkende purperkleurige of witte bloemen.

En nu het boek.

Illaun Bowe is archeologe en is een eigenzinnige hoofdpersoon met hart voor haar werk en ze heeft - heel ouderwets - een verloofde die ook altijd in de weer is. Twee workaholics die eigenlijk weinig tijd hebben voor elkaar omdat ze voortdurend andere prioriteiten stellen maar vol goede voornemens om te trouwen en gelukkig te worden.

Het verhaal speelt in de republiek Ierland, meer bepaald in de provincie Leinster aan de westkust van Ierland, het land bevloeit door de rivier de Boyne. Illaun treft tijdens een opgraving in Castleboyne (een fictief stadje) een prachtig Madonnabeeld aan op een begraafplaats waar vroeger pestlijders ter aarde werden besteld. Is dit de Madonna van Castleboyne, gekend uit de vele verhalen en legenden? Tijdens de werkzaamheden komt er ook een kwalijke vloeistof vrij uit een lijkkist. Een medewerker Terry Johnston komt in aanraking met deze substantie en wordt al snel ziek, dodelijk ziek en overlijdt. Wanneer er nog een slachtoffer dreigt te vallen wordt een quarantaine ingesteld en slaat de hysterie toe bij plaatselijke bevolking. De zomertemperaturen lopen op, de hysterie wordt verder aangewakkerd omdat er in de Boyne een blijkbaar afrikaans vrouwenlijk wordt aangetroffen die blijkbaar ritueel werd vermoord. De hulp wordt ingeroepen van een Zuid-Afrikaanse patholoog Peter Groot, en dit is genoeg om een romance in te lassen in het boek, die de relatie van Illaun en haar vriend goed op de proef stelt.

Illaun Bowe wordt ook hard aangepakt door zowel de katholieke pastoor als de anglicaanse dominee, die de eigendom van de Madonna claimen.

Breekt de pest uit? Of een gevaarlijke onbekende variant? De tabloids spreken van een ziekte die meegebracht is door immigranten en al gauw ontstaat er een begin van rassenhaat. Het Ierland voor de Ieren of "Eigen volk eerst". Waar hebben we dat nog gehoord?

Illaun wil uitzoeken wat er juist is gebeurd, want zij voelt zich verantwoordelijk voor het ongeval. Het verhaal is vaak luguber over vreemde en schokkende gebeurtenissen en niet altijd voor gevoelige magen. Je leeft je in, in het dagelijks leven van hoofdpersonen, hun achtergronden, hysterische reacties van de media, angst van bevolking en het mechanisme van het aanwijzen van zondebokken. Tevens wordt de Iers-Keltische geschiedenis belicht en komen eigentijdse thema’s aan bod.

Ik vond dit echt een spannend boek waarbij de spanning niet altijd kon aangehouden worden doorheen het ganse verhaal. De plot van het verhaal is zeker vrij onverwacht en moeilijk voorspelbaar. Het nodigt zeker uit om aan deze archeo-thriller een vervolg te breien met Keltisch Graf van dezelfde auteur. Eens zien of wij dit boek vinden in de bib.


Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D