Doorgaan naar hoofdcontent

Amel, mijn Algerijns metekindje

Via een sociaal project van ING, “moreel meterschap” genoemd, ben ik in contact gekomen met Amel Laredj en haar familie.

Het is de bedoeling om een lange termijnrelatie uit te bouwen met een jongere en haar (in mijn geval) de ondersteuning te geven daar waar nodig, in het dagelijkse leven of bij belangrijke keuzes die moeten gemaakt worden voor de school of voor het leven.

Amel is onlangs 14 jaar geworden en heeft net haar eerste humaniorajaar achter de rug. Ze is sinds 2004 in België. Ze heeft, naast haar ouders, nog 2 zussen, Nassima (20 jaar), Bouchra (16 jaar) en klein broertje Youssef (12 jaar). Ze hebben een heel leuk appartement in hartje Molenbeek.

Uiteraard is kennismaken met de familie mijn eerste prioriteit geweest en mama Malika speelt daar een belangrijke rol in. Ze hebben me ondertussen al heel veel verteld over hun cultuur, over de islam, over hun leven in Oran, de tweede grootste stad van Algerije, waar hun familie woont. Momenteel zijn mama Malika en Nassima in Algerije.

Gisteren zijn Amel en Bouchra ons komen bezoeken. Ik ben hen in het metrostation Kraainem gaan halen. Het was voor hen een groot avontuur, denk ik. Ik heb hen eerst ons huis laten zien en de omgeving. Daarna zijn we naar Leuven geweest en hebben een grote stadswandeling gemaakt. We hadden echter geen tijd om alles te bekijken, want om 5 uur werd iedereen al verwacht voor het avondeten, met een lange aperitief vooraf !

Dan hebben ze natuurlijk kennisgemaakt met onze familie. Ik ben altijd zo fier op dergelijke kennismaking, die, ik moet het toegeven, steeds meer rond Hanna draait (wat ben ik gek van dat kind !!). We hadden onze menu uiteraard aangepast aan hun godsdienstvereisten want zij eten enkel hallal geslacht vlees en geen varkensvlees.

Ze hebben uiteraard ook gezien hoe wij in onze cultuur leven, het Nederlands gehoord, en via deze weg, wens ik hen voornamelijk ook Nederlands te leren, want dat willen ze absoluut ! Ik hoop dat ze het fijn gevonden hebben en dat ze snel willen terugkeren!

Chris

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D