Auteur : Steven Saylor
Oorspronkelijke titel : Arms of Nemesis
Eerste uitgave : 1992
Oorspronkelijke titel : Arms of Nemesis
Eerste uitgave : 1992
Zoals altijd eerst wat geschiedenis om het verhaal te kaderen.
Rome, 73 tot 71 voor Christus.
Spartacus was een gladiator, die een grote slavenopstand leidde. In 73 voor Christus ontsnapte hij met 70 à 80 anderen uit een school voor gladiatoren en vluchtte naar de buurt van Napels. Daar bouwde hij een leger op van naar schatting 70.000 ontsnapte slaven dat twee Romeinse legioenen die waren gestuurd om de opstand te onderdrukken, afslachtte. Tijdens de winter die volgde werden vooral wapens gemaakt. Het leger was inmiddels gegroeid tot een bonte groep volgelingen. In de lente marcheerde het leger richting Gallië. Onderweg werden nog drie Romeinse legioenen verslagen.
Sommige bronnen melden dat Spartacus oorspronkelijk van plan om naar Gallië te vertrekken zich bedacht onder druk van zijn volgelingen. Een deel van het leger van Spartacus zou inderdaad de Alpen overgetrokken zijn, maar het grootste deel trok weer zuidwaarts. Onderweg werden nog 2 legioenen onder leiding van Marcus Licinius Crassus verslagen.
Marcus Licinius Crassus liet echter nog legioenen aanrukken om het leger van Spartacus in te sluiten. De Romeinse Senaat liet ook de legeraanvoerders Pompeius en Lucullus terugkomen van respectievelijk het Iberisch Schiereiland en Noord-Turkije.
Spartacus slaagde erin door de linies van Crassus heen te breken en te ontsnappen richting Brundisium (huidige naam Brindisi). Crassus haalde het leger van Spartacus echter in. Volgens de ene bron werd in de slag die volgde Spartacus gedood. Een andere bron stelt dat Spartacus bij de veldslag licht gewond geraakt. De gevangen slaven werden langs de 200 kilometer lange Via Appia van Capua naar Rome gekruisigd. Hun lijken hebben nog jaren langs de weg gehangen als waarschuwing. In alle geval, de slavenopstand was onderdrukt en het leverde Marcus Licinius Crassus het consulschap op !
Tegen deze achtergrond wordt Gordianus' hulp ingeroepen bij een moordzaak. De beheerder van een grote villa in de baai van Napels is gedood en de verdenking valt op twee slaven. De Romeinse wet is onverbiddelijk “Als een slaaf zijn meester doodt, mogen alle slaven van het huis ter dood worden gebracht.”. De dagen van het resterende personeel lijken geteld. Tenzij Gordianus en zijn zoon Eco kunnen aantonen dat de zaak anders ligt. Deze wordt ingeroepen door de weduwe van de vermoordde beheerder, maar uiteindelijk komt zijn zoekersloon uit de zak van Marcus Licinius Crassus. Voorzichtigheid in de aanpak is dus gepast. In dit boek maken wij ook kennis met Meto, een slaaf die Gordianus later
Deze roman geeft naast een spannend verhaal, ook een mooi beeld van de gebruiken in geval van het overlijden van een Romeins patriciër.
Rome, 73 tot 71 voor Christus.
Spartacus was een gladiator, die een grote slavenopstand leidde. In 73 voor Christus ontsnapte hij met 70 à 80 anderen uit een school voor gladiatoren en vluchtte naar de buurt van Napels. Daar bouwde hij een leger op van naar schatting 70.000 ontsnapte slaven dat twee Romeinse legioenen die waren gestuurd om de opstand te onderdrukken, afslachtte. Tijdens de winter die volgde werden vooral wapens gemaakt. Het leger was inmiddels gegroeid tot een bonte groep volgelingen. In de lente marcheerde het leger richting Gallië. Onderweg werden nog drie Romeinse legioenen verslagen.
Sommige bronnen melden dat Spartacus oorspronkelijk van plan om naar Gallië te vertrekken zich bedacht onder druk van zijn volgelingen. Een deel van het leger van Spartacus zou inderdaad de Alpen overgetrokken zijn, maar het grootste deel trok weer zuidwaarts. Onderweg werden nog 2 legioenen onder leiding van Marcus Licinius Crassus verslagen.
Marcus Licinius Crassus liet echter nog legioenen aanrukken om het leger van Spartacus in te sluiten. De Romeinse Senaat liet ook de legeraanvoerders Pompeius en Lucullus terugkomen van respectievelijk het Iberisch Schiereiland en Noord-Turkije.
Spartacus slaagde erin door de linies van Crassus heen te breken en te ontsnappen richting Brundisium (huidige naam Brindisi). Crassus haalde het leger van Spartacus echter in. Volgens de ene bron werd in de slag die volgde Spartacus gedood. Een andere bron stelt dat Spartacus bij de veldslag licht gewond geraakt. De gevangen slaven werden langs de 200 kilometer lange Via Appia van Capua naar Rome gekruisigd. Hun lijken hebben nog jaren langs de weg gehangen als waarschuwing. In alle geval, de slavenopstand was onderdrukt en het leverde Marcus Licinius Crassus het consulschap op !
Tegen deze achtergrond wordt Gordianus' hulp ingeroepen bij een moordzaak. De beheerder van een grote villa in de baai van Napels is gedood en de verdenking valt op twee slaven. De Romeinse wet is onverbiddelijk “Als een slaaf zijn meester doodt, mogen alle slaven van het huis ter dood worden gebracht.”. De dagen van het resterende personeel lijken geteld. Tenzij Gordianus en zijn zoon Eco kunnen aantonen dat de zaak anders ligt. Deze wordt ingeroepen door de weduwe van de vermoordde beheerder, maar uiteindelijk komt zijn zoekersloon uit de zak van Marcus Licinius Crassus. Voorzichtigheid in de aanpak is dus gepast. In dit boek maken wij ook kennis met Meto, een slaaf die Gordianus later
Deze roman geeft naast een spannend verhaal, ook een mooi beeld van de gebruiken in geval van het overlijden van een Romeins patriciër.
Leo.
Reacties
Een reactie posten