Doorgaan naar hoofdcontent

Die rare Romeinen … waanzinnig om te weten !

Auteur : Terry Deary
Illustrator : Martin Brown
Oorspronkelijke title : Horrible histories : The rotten Romans
Eerste uitgave: 1994


Dit moet echt lukken. Maarten (mijn schoonzoon) en licentiaat geschiedenis, bezorgde ons een boekje voor de jeugd over dezelfde periode als in het vorige boek beschreven. Hilarisch ! Misschien was het voor hem een hulpmiddel om op een zeer eenvoudige wijze een toch moeilijke materie voor de proffen ook verstaanbaar te maken. Ik twijfel er echter aan dat dit de motivatie was, ik denk dat het meer is, zijn bezetenheid om Rome en Roma (AS, dan wel te verstaan).

Het boek staat bol van waanzinnige feiten over een stoer volk dat zo’n 2000 jaar geleden in het grootse deel van Europa de baas was en in delen van Azië en Afrika. Want dat waren de Romeinen.

In het boek kan je kennis maken met hun krankzinnige keizers, strenge straffen, vreemde (vr)eetgewoontes, het onderwijs en aan de hand van kleine quizjes , vind je ook het antwoord op volgende vragen :

  • Wat droegen Romeinse soldaten onder hun uniform?
  • Hoe zorgden de rijke Romeinen ervoor dat ze alsmaar konden blijven doorschransen als het feest was?
  • Waarom sneden veel jonge mannen in het Romeinse Rijk hun rechterduim af?
  • Mochten legioensoldaten trouwen?
  • Hoe maak je garum?

Flitsende feiten, over een man met drie hoofden, een school waar je alleen maar leerde vechten en een receptje op basis van schapenlongen of eet je liever Numidische kip met als dessert dadels gekookt in honing en dat alles met een lekkere kruidenwijn? En zeer humoristisch geïllustreerd !

Leo

Reacties

  1. Historicus ! Whow, dat klinkt geleerd ;-))).
    Maar kom, is inderdaad een zeer leuk boekje dat we hopen te kunnen gebruiken om Hanna en Ella wat over (het oude) Rome te kunnen bijbrengen.
    Leuk idee om ook dit boekje eens onder de spotlight te zetten !!!!

    Groeten,
    Maarten

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D