Doorgaan naar hoofdcontent

Een Algerijnse trouwfeest

Via de familie van Amel, mijn Algerijns metekindje, werd ik uitgenodigd op de trouwfeest van Lila (spreek uit Leila) en Khalil op zondagavond 5 april.

Lila is een goede vriendin van Nassima, de oudste zus van Amel en woont en studeert “boekhouding” in België. Khalil is een neef van Malika, de moeder van Amel en kwam speciaal over van Algerije om zich definitief in België te vestigen.

De twee leerden mekaar kennen zowat 2 jaar geleden en werden verliefd. Vorig jaar trouwden ze voor de wet en voor de Islam in Oran, Algerije. Deze trouwfeest vond nu een tweede keer plaats om ook de Belgische tak van de familie en de Belgische vrienden deelgenoot te kunnen maken van hun geluk.

Ik vond het een grote eer te worden uitgenodigd op een traditionele trouwpartij. En dat werd het ook !

Iedereen was uitgenodigd vanaf 19 uur, zelf was ik daar om 20 uur maar uiteindelijk begon alles pas rond 22 uur. Er waren ongeveer 200 genodigden, allemaal vrouwen. Een paar mannen zaten in een zaal apart boven en heb ik dus niet gezien. De klederdracht was zeer uiteenlopend, van traditionele Algerijnse en Marokkaanse kleren (een groot verschil!) tot moderne kledij, kort en lang, gesluierde en niet-gesluierde vrouwen. Ik heb de hele avond al die mooie jurken zitten bewonderen : er waren echte juweeltjes bij !

Toen kregen we om te starten en naar Algerijnse gewoonte, een glas appelsiensap en een zelfgebakken gefrituurd koekje. Daarna kwam de koffie met een schotel zelfgemaakte Algerijnse patisseriegebakjes : prachtig om te zien en heerlijk om te eten ! Malika had een groot deel voor haar rekening genomen en had er 2 dagen aan gewerkt !!

Ondertussen was een zeer gekende Arabische disc-jockey begonnen met plaatjes te draaien met Arabische muziek. De vrouwen lieten er géén gras overgroeien en begonnen allemaal zeer snel te dansen. Er was onmiddellijk een zeer grote ambiance die niet meer gestopt is …..

Om 23 uur kwam eindelijk de bruid binnen in een prachtig gouden kleed. Het eerste van een serie van 4 buitengewoon mooie kleren. Ziehier een foto die ik nam van Lila met mijn familie. De bruidegom zelf is pas veel later toegekomen ….


Het is de gewoonte in Algerije om verschillende kleren aan te doen en hoe dichter je bij de bruid staat, hoe meer “toiletten” je moet laten zien. Ook mijn familie heeft dat gedaan. Het is namelijk zo dat de mama van de bruidegom niet in België was en Malika haar “verving”. Soms zelfs zeer emotioneel. Ook de dochters Nassima, Bouchra en Amel waren hierop voorzien. Ze droegen eerst een traditioneel kleed maar ruilden het later in voor een moderne avondjurk.

Rond 1 uur ’s morgens werd er dan eten opgediend : een grote schotel slaatjes en tonijn in het midden van de tafel en eenieder een glas en een vork. Begin maar ! Daarna kwam een grote schotel met 3 hele kippen op en kleine schoteltjes wortelen (met komijn en harissa – zeer pikant maar subliem!) en olijven. Als dessert een ijsje. Het eten was afgerond in een klein uurtje, want het belangrijkste is : muziek en dansen en je amuseren !

Na het eten, zag je wel de eerste mensen vertrekken. Maar dat kon ik niet. Mijn familie vroeg me hen naar huis te brengen met de valiezen met kleren en dat kon ik niet weigeren. Pas rond 4 uur lag ik in mijn bed : het was fantastisch geweest ! Bedankt aan de ganse familie omdat ik hier mee mocht van genieten !

Chris

Reacties

  1. salaam aleikum
    Mash'allah wat een mooie foto s en verhaal Prachtig !!
    Maa salama Maryam

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D