Doorgaan naar hoofdcontent

Een Algerijnse trouwfeest

Via de familie van Amel, mijn Algerijns metekindje, werd ik uitgenodigd op de trouwfeest van Lila (spreek uit Leila) en Khalil op zondagavond 5 april.

Lila is een goede vriendin van Nassima, de oudste zus van Amel en woont en studeert “boekhouding” in België. Khalil is een neef van Malika, de moeder van Amel en kwam speciaal over van Algerije om zich definitief in België te vestigen.

De twee leerden mekaar kennen zowat 2 jaar geleden en werden verliefd. Vorig jaar trouwden ze voor de wet en voor de Islam in Oran, Algerije. Deze trouwfeest vond nu een tweede keer plaats om ook de Belgische tak van de familie en de Belgische vrienden deelgenoot te kunnen maken van hun geluk.

Ik vond het een grote eer te worden uitgenodigd op een traditionele trouwpartij. En dat werd het ook !

Iedereen was uitgenodigd vanaf 19 uur, zelf was ik daar om 20 uur maar uiteindelijk begon alles pas rond 22 uur. Er waren ongeveer 200 genodigden, allemaal vrouwen. Een paar mannen zaten in een zaal apart boven en heb ik dus niet gezien. De klederdracht was zeer uiteenlopend, van traditionele Algerijnse en Marokkaanse kleren (een groot verschil!) tot moderne kledij, kort en lang, gesluierde en niet-gesluierde vrouwen. Ik heb de hele avond al die mooie jurken zitten bewonderen : er waren echte juweeltjes bij !

Toen kregen we om te starten en naar Algerijnse gewoonte, een glas appelsiensap en een zelfgebakken gefrituurd koekje. Daarna kwam de koffie met een schotel zelfgemaakte Algerijnse patisseriegebakjes : prachtig om te zien en heerlijk om te eten ! Malika had een groot deel voor haar rekening genomen en had er 2 dagen aan gewerkt !!

Ondertussen was een zeer gekende Arabische disc-jockey begonnen met plaatjes te draaien met Arabische muziek. De vrouwen lieten er géén gras overgroeien en begonnen allemaal zeer snel te dansen. Er was onmiddellijk een zeer grote ambiance die niet meer gestopt is …..

Om 23 uur kwam eindelijk de bruid binnen in een prachtig gouden kleed. Het eerste van een serie van 4 buitengewoon mooie kleren. Ziehier een foto die ik nam van Lila met mijn familie. De bruidegom zelf is pas veel later toegekomen ….


Het is de gewoonte in Algerije om verschillende kleren aan te doen en hoe dichter je bij de bruid staat, hoe meer “toiletten” je moet laten zien. Ook mijn familie heeft dat gedaan. Het is namelijk zo dat de mama van de bruidegom niet in België was en Malika haar “verving”. Soms zelfs zeer emotioneel. Ook de dochters Nassima, Bouchra en Amel waren hierop voorzien. Ze droegen eerst een traditioneel kleed maar ruilden het later in voor een moderne avondjurk.

Rond 1 uur ’s morgens werd er dan eten opgediend : een grote schotel slaatjes en tonijn in het midden van de tafel en eenieder een glas en een vork. Begin maar ! Daarna kwam een grote schotel met 3 hele kippen op en kleine schoteltjes wortelen (met komijn en harissa – zeer pikant maar subliem!) en olijven. Als dessert een ijsje. Het eten was afgerond in een klein uurtje, want het belangrijkste is : muziek en dansen en je amuseren !

Na het eten, zag je wel de eerste mensen vertrekken. Maar dat kon ik niet. Mijn familie vroeg me hen naar huis te brengen met de valiezen met kleren en dat kon ik niet weigeren. Pas rond 4 uur lag ik in mijn bed : het was fantastisch geweest ! Bedankt aan de ganse familie omdat ik hier mee mocht van genieten !

Chris

Reacties

  1. salaam aleikum
    Mash'allah wat een mooie foto s en verhaal Prachtig !!
    Maa salama Maryam

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

Toetanchamon, de vergeten farao die het gezicht van Egypte werd.

A uteur: Philipp Vandenberg Oorspronkelijke titel : Der vergessene Pharao Toetanchamon (Duits) Eerste uitgave: 1978 Op zoek naar boeken van deze auteur, stootte ik in de stadsbibliotheek " Tweebronnen " in Leuven op dit boek dat daar gecatalogiseerd staat als een biografie. Dit is dit boek te veel eer aan doen, maar een goed populair-wetenschappelijke bijdrage tot de beschrijving van de geschiedenis van de archeologie en de ontdekking van de vergeten farao. Het verhaal over de archeoloog dr. Howard Carter (09/05/1874-02/03/1939), vanaf het begin van zijn archeologisch bezig zijn tot aan zijn dood, een man totaal bezeten door het idee de vergeten farao Toetanchamon te vinden. De man die tijdens zijn leven 150,000 ton zand, rots en gesteente verplaatste, de modder niet inbegrepen. Op 4 november 1922 stuitte de Engelse “archeoloog” Howard Carter op de toegang tot het graf van Toetanchamon, een farao die 3000 jaar geleden in der vergetelheid was geraakt. De ontdekking ging gepa...