Oorspronkelijke titel: The birth of Venus
Eerste editie : 2003
Heb je dit ook al eens gehad? Je koopt een boek of ontleent het boek enkel op basis van zijn cover? Dat is mij hier overkomen. Bij verschillende gelegenheden bij een bezoek aan Firenze, stond ik in de Galleria degli Uffizi mij te vergapen op een prachtschilderij, De Geboorte van Venus van Sandro Botticelli
Later blijkt dit ook de titel te zijn van een prachtig boek te zijn dat historisch gezien een aanrader is, zeker als je van plan bent de stad Florence te bezoeken of ooit bezocht hebt. Het Florence van de 15de eeuw komt tot leven in dit boek. Je hebt het gevoel dat je de stad kent, je hoort de kooplui hun waren aanbieden op de markt, je ruikt het verval, de urine en de uitwerpselen in de kleine, donker steegjes en je ziet de magistrale grandeur van de kathedraal van Florence. Het verhaal leest als een trein en is in deze zin vrij actueel omdat het de strijd schets van een jonge, moderne vrouw, uitgehuwelijkt in haar strijd om het behoud van haar geestesvrijheid en met de heersende opvattingen en regels waarin andersdenkenden werden achtervolgd en gemarteld. Je leeft je zonder moeite in, in de gevoelens en daden van een eenzame vrouw die haar plaats zoekt in een wereld die haar vaardigheden en deze van andere vrouwen niet weet te waarderen. Vrouwen zijn des duivels en enkel gericht op het produceren van nageslacht. Het is alsof wij nu een krant openslaan en over islam fundamentalisme lezen.
Wij zijn ten tijde van de Florentijnse republiek op het toppunt van de Renaissance. De tijd van Lorenzo de Medici (Il Magnifico) en zijn overdadige luxe en verblindende kunst, Pierro de Medici, minder bekwaam dan zijn vader maar veelvuldig hebzuchtiger en de religieuze fanaticus Girolamo Savonarola en zijn hellepreken en de toenemende macht van de nachtpolitie.
En om jullie het opzoekwerk in oude geschiedenisboekjes te besparen, hier wat research ten einde het verhaal in zijn historische omgeving te plaatsen.
Toen de Franse koning Karel VIII in 1494 Italië binnenviel bood Piero de Medici de neutraliteit aan. Karel had hier geen oren naar en viel het grondgebied van Florence binnen, zodat Piero geen andere keuze had dan te trachten een leger op de been te brengen. Savonarola's preken tegen de onbekwaamheid en hebzucht van Piero, schiep niet veel animo voor onder de Florentijnen. De stad viel in handen van de Franse koning en deze schoof Savonarola naar voren als nieuwe leider van de stad. Hij bestuurde Florence daarna als een democratische republiek op christelijk-religieuze grondslag. Je zou nu kunnen zeggen als een fundamentalist van katholieke strekking. Een van zijn eerste daden was voor homoseksualiteit, waar tot dan een geldboete op stond, de doodstraf in te voeren. Hoereren, gokken en alcohol werden verboden. De paus legde Savonarola in 1495 een preekverbod op, wat hij negeerde.
In 1497 organiseerde hij het beruchte Vreugdevuur der IJdelheden. Zijn fanatieke aanhangers (de nachtpolitie) haalden van deur tot deur voorwerpen op die volgens hen getuigden van morele laksheid, zoals spiegels, cosmetica, heidense boeken, speeltafels, luxueuze kleding, maskers, pruiken, muziekinstrumenten en geschriften met een immorele, vaak te wereldse strekking. Die werden op de Piazza della Signoria verbrand. Daarbij gingen onder andere belangrijke schilderijen van Sandro Botticelli en Michelangelo Buonarroti verloren.
Het volk was het bewind van Savonarola echter snel zat en tijdens zijn voordracht van de homilie op Hemelvaartsdag (4 mei) 1497 braken rellen uit, die tot een opstand uitgroeiden. Kroegen gingen weer open, er werd alcohol geschonken en openlijk op straat gedobbeld en gedanst, in weerwil van Savonarola's verordeningen.
In 1497 excommuniceerde paus Alexander VI Savonarola en in 1498 eiste de paus zijn arrestatie. Een menigte bestormde het convent van San Marco en Savonarola gevbangen gezet.. Beschuldigd van godslastering, ketterij, volksmennerij, hoogverraad, het uiten van profetieën en religieuze dwalingen, brachten hem op de strekbank tot hij uiteindelijk bekende. In mei 1498 vond de executie plaats op Piazza della Signoria waar hij in ijzeren ketens opgehangen boven een groot vuur levend werd verbrand (manier van executie die hijzelf ook vaak had toegepast).
De auteur vertelt het verhaal (fictief historische roman) van zuster Lucretia die sterft aan een tumor. Met een mooie flash back blijkt het te gaan over het levensverhaal van Alessandra Cecchi. Zij is de jongste van 4 kinderen uit een welgesteld lakenhandelaarsfamilie en wordt samen met haar zus beschermd opgevoed. Zij is nog maar vijftien als haar vader een jonge mysterieuze schilder in huis haalt om de familiekapel te beschilderen en Alessandra, die heimelijk haar hart heeft verpand aan de schilderkunst, is opgetogen. Ze tracht zoveel mogelijk van de fascinerende vreemdeling op te steken, die algauw haar gedachten en gevoelens volledig in beslag neemt.
Maar zoals meestal in die tijd wordt zij uitgehuwelijkt en raken beide van elkaar gescheiden. Als Alessandra ontdekt dat haar veel oudere echtgenoot haar ontrouw is en er een homoseksuele relatie op nahoudt mat haar broer, zinkt ze weg in een diepe depressie. Maar zij begint ook te beseffen dat deze toestand haar een onverwachte vrijheid geeft en ze neemt het schilderen weer op en ontmoet ze opnieuw de schilder uit haar jeugd. Ze hebben een eenmalig seksueel contact en … tombola !
Als haar man vanwege de jacht op sodomieten is verdwenen en wordt dood verklaard, gaat Alessandra met haar dochtertje het klooster in, waar de schilder haar veel later terugvindt, zijn getalenteerde dochter ziet en in huis neemt.
Leo
Reacties
Een reactie posten