Doorgaan naar hoofdcontent

De Vaticaanse moorden.

Auteur: David Hewson
Oorspronkelijke titel : A season for the death.
Eerste uitgave : 2004.

In een vorige bespreking had ik het reeds over De pantheon getuige van David Hewson en kennis gemaakt met Nic Costa, politieman in Rome. Dit boek is het eerste boek uit de reeks.

Deze actiethriller speelt zich ook af in Rome en deels in het Vaticaan. Professor Sara Farnese zit in de bibliotheek van het Vaticaan, wanneer een vroegere vriend binnenstormt met in de ene hand een pistool en in de andere een plastic zak. Hij roept: “Het bloed van de martelaren is het zaad van de kerk'”en stort de bloederige inhoud op tafel. Even later wordt hij door de toegesnelde Zwitserse Garde doodgeschoten.

Kort daarna worden er in de nabije kerk San Bartolomeo in Tiberina twee lijken gevonden. Gevild! Stierf deze apostel van het eerste uur en heilige niet volgens de legenden aan deze foltering? Rechercheur Nic Costa krijgt de zaak in onderzoek.

Nog meer bloederige moorden volgen. Ook deze gebeuren in kerken en zo maken we kennis met de basilica di San Clemente in Laterano, de Santa Giovanni & Paolo al Cielo en San Lorenzo in Lucina, gebouwen die je ook vandaag nog kan bezoeken. Het zet aan om eens Rome alleen op het niveau van de kerken te bezoeken. Er moeten er minstens 160 zijn, allerlei andere kapelletjes niet te na gesproken. Verschillende sporen wijzen naar het Vaticaan, dat niet erg meewerkt, en naar schilderijen van martelaren van de zestiende-eeuwse kunstenaar Caravaggio.

Een andere overeenkomst tussen de slachtoffers is hun relatie met Sara Farnese, van wie de levenswandel en zeden voor een professor, vele verrassingen in petto houdt. Ondanks deze wetenschap voelt onze rechercheur zich tot haar aangetrokken, al weet hij dat Sara hem niet alles vertelt. Zijn zoektocht om het patroon van de leugens, bedrog en verraad te doorgronden, voert hem naar het buitenland “Vaticaanstad” waar een bankschandaal een strijd heeft ontketend onder kardinalen. Zowel het Vaticaan, de maffia, de Italiaanse justitie zoeken een zondebok. En deze zondebok weet, dat buiten de muren van het Vaticaan, een moordenaar op hem wacht.

Dat de auteur en reisjournalist een Rome kenner is, dat hoeft geen betoog. Zijn kennis van de stad is als het ware een gids die je zo kan volgen, hoofdstuk per hoofdstuk. Maar hij combineert die kennis ook met kunst en historie en met oog voor het detail, en dit resulteert dus in zeer levendige beschrijvingen van Rome en zijn boeiende personages.

In een recensie schreef The Washington Post dat dit boek beter geschreven en intellectueler dan Dan Brown’s bestseller onder meer voor de aandacht aan de personnages. Zover zou ik nu niet willen gaan, de invloed van Dan Brown is duidelijk en ook het Vaticaan komt er weer niet goed af. Ik vond dit boek gewoon zeer goed, onderhoudend en getuige van een grote kennis van Rome, goed geschreven, mooi opgebouwde, spannende sfeervolle thriller, met de jonge Nic Costa als veelbelovende, sympathieke nieuwe held, over wie ik nog meer wil lezen.
Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

Toetanchamon, de vergeten farao die het gezicht van Egypte werd.

A uteur: Philipp Vandenberg Oorspronkelijke titel : Der vergessene Pharao Toetanchamon (Duits) Eerste uitgave: 1978 Op zoek naar boeken van deze auteur, stootte ik in de stadsbibliotheek " Tweebronnen " in Leuven op dit boek dat daar gecatalogiseerd staat als een biografie. Dit is dit boek te veel eer aan doen, maar een goed populair-wetenschappelijke bijdrage tot de beschrijving van de geschiedenis van de archeologie en de ontdekking van de vergeten farao. Het verhaal over de archeoloog dr. Howard Carter (09/05/1874-02/03/1939), vanaf het begin van zijn archeologisch bezig zijn tot aan zijn dood, een man totaal bezeten door het idee de vergeten farao Toetanchamon te vinden. De man die tijdens zijn leven 150,000 ton zand, rots en gesteente verplaatste, de modder niet inbegrepen. Op 4 november 1922 stuitte de Engelse “archeoloog” Howard Carter op de toegang tot het graf van Toetanchamon, een farao die 3000 jaar geleden in der vergetelheid was geraakt. De ontdekking ging gepa...