Doorgaan naar hoofdcontent

De Engelen des Doods

Auteur : David Hewson
Oorspronkelijke titel : The lizard’s bite
Eerste uitgave : 2006

De hoofdpersonages die wij stelselmatig hebben leren kennen in de vorige boeken uit de Nic Costa reeks, zijn verzeild geraakt in Venetië, op strafkamp … laat het ons zo maar zeggen.


Wil je deze boeken lezen, doe het dan in de juiste volgorde, zodat je de personnages het best leert kennen en hun relatie tot elkaar. Begin dus met De Vaticaanse moorden, Het Bacchus offer , De Pantheon getuige en dan De Engelen des doods. Voor het verhaal hoef je het niet te doen, alle verhalen staan los van elkaar.


Het is zomer, het is broeierig heet, de toeristen worden kaal geplukt en in zo’n warme augustusnacht breekt er een felle brand uit in een Venetiaanse glasblazerij. De volgende dag zijn er twee doden, een rijke Engelsman raakt gecompromitteerd en worden onze twee onderzoekers (Costa en Peroni) opgezadeld met een zaak die men snel wil begraven. Dat zijn tenminste de instructies van de lokale hoofdcommissaris. Even een klein onderzoek, snel een rapport, en de kous is af en onze onderzoekers kunnen met hun kroost terug naar Rome. En de lokalen kunnen de schijn van onpartijdigheid hoog houden, het zijn toch Romeinen die het onderzoek hebben gevoerd!


Net als in de eerste drie romans die zich in Rome afspelen, beschrijft David Hewson het leven in één van de mooiste steden van Europa in een opwindend verhaal over passie, corruptie en de giftigste vorm van verraad.


Op hun privé-eiland leven de Arcangelo’s zoals alle generaties voor zich zonder rekening te houden met een veranderende wereld. Hun woning is een vervallen palazzo. In een oude oven fabriceren zij “echt” Venetiaans glas, wat niemand meer wil kopen omdat iedereen het houdt bij import glas uit China. Hun grandeur is in verval. Maar de realiteit zien zij niet in. Speculanten en bouwpromotoren al dan niet gesteund door lokale, min of meer corrupte personages komen naar dit vergeten eilandje niet ver van Murano. Politieboten en vaporetti brengen onderzoekers, nieuwsgierigen en een man die het eiland wil opkopen. Bijgestaan door de patholoog Teresa Lupo, de FBI onderzoekster Emily Deacon blijken de rechercheurs Costa, Peroni en Falcone blind voor gevestigde belangen. Ze weten dat er moord in het spel is. Ze weten wie de verdachten zijn. En ze kunnen niet opgeven... zeker niet nu deze zaak van verlangen, dood en leugens zich tegen een van hen heeft gekeerd...


Deze "Venetiaanse uitstap" was zoals de andere boeken van deze auteur het lezen waard om dezelfde redenen: een levendige beschrijving van het leven op de eilanden in de lagune, de typische spanning van de vorige thrillers van deze auteur. Ook hier loop je of vaar je mee in een zeer herkenbare stad, waar de toerist “wild” is en voorwerp van de jacht.


Boeken die dus thrillers zijn met oog voor detail, kennis van kunst en historie, maar te gelijker tijd ook een beetje stadsgids.Ik kijk ondertussen reeds reikhalzend uit naar de vertaling van Garden of evil dat zich opnieuw volledig in Rome zal afspelen en waar het mithraïsme centraal zal staan.

Leo

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...
Een reactie posten
Meer lezen

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...
Een reactie posten
Meer lezen

Toetanchamon, de vergeten farao die het gezicht van Egypte werd.

A uteur: Philipp Vandenberg Oorspronkelijke titel : Der vergessene Pharao Toetanchamon (Duits) Eerste uitgave: 1978 Op zoek naar boeken van deze auteur, stootte ik in de stadsbibliotheek " Tweebronnen " in Leuven op dit boek dat daar gecatalogiseerd staat als een biografie. Dit is dit boek te veel eer aan doen, maar een goed populair-wetenschappelijke bijdrage tot de beschrijving van de geschiedenis van de archeologie en de ontdekking van de vergeten farao. Het verhaal over de archeoloog dr. Howard Carter (09/05/1874-02/03/1939), vanaf het begin van zijn archeologisch bezig zijn tot aan zijn dood, een man totaal bezeten door het idee de vergeten farao Toetanchamon te vinden. De man die tijdens zijn leven 150,000 ton zand, rots en gesteente verplaatste, de modder niet inbegrepen. Op 4 november 1922 stuitte de Engelse “archeoloog” Howard Carter op de toegang tot het graf van Toetanchamon, een farao die 3000 jaar geleden in der vergetelheid was geraakt. De ontdekking ging gepa...
Een reactie posten
Meer lezen