Doorgaan naar hoofdcontent

De Engelen des Doods

Auteur : David Hewson
Oorspronkelijke titel : The lizard’s bite
Eerste uitgave : 2006

De hoofdpersonages die wij stelselmatig hebben leren kennen in de vorige boeken uit de Nic Costa reeks, zijn verzeild geraakt in Venetië, op strafkamp … laat het ons zo maar zeggen.


Wil je deze boeken lezen, doe het dan in de juiste volgorde, zodat je de personnages het best leert kennen en hun relatie tot elkaar. Begin dus met De Vaticaanse moorden, Het Bacchus offer , De Pantheon getuige en dan De Engelen des doods. Voor het verhaal hoef je het niet te doen, alle verhalen staan los van elkaar.


Het is zomer, het is broeierig heet, de toeristen worden kaal geplukt en in zo’n warme augustusnacht breekt er een felle brand uit in een Venetiaanse glasblazerij. De volgende dag zijn er twee doden, een rijke Engelsman raakt gecompromitteerd en worden onze twee onderzoekers (Costa en Peroni) opgezadeld met een zaak die men snel wil begraven. Dat zijn tenminste de instructies van de lokale hoofdcommissaris. Even een klein onderzoek, snel een rapport, en de kous is af en onze onderzoekers kunnen met hun kroost terug naar Rome. En de lokalen kunnen de schijn van onpartijdigheid hoog houden, het zijn toch Romeinen die het onderzoek hebben gevoerd!


Net als in de eerste drie romans die zich in Rome afspelen, beschrijft David Hewson het leven in één van de mooiste steden van Europa in een opwindend verhaal over passie, corruptie en de giftigste vorm van verraad.


Op hun privé-eiland leven de Arcangelo’s zoals alle generaties voor zich zonder rekening te houden met een veranderende wereld. Hun woning is een vervallen palazzo. In een oude oven fabriceren zij “echt” Venetiaans glas, wat niemand meer wil kopen omdat iedereen het houdt bij import glas uit China. Hun grandeur is in verval. Maar de realiteit zien zij niet in. Speculanten en bouwpromotoren al dan niet gesteund door lokale, min of meer corrupte personages komen naar dit vergeten eilandje niet ver van Murano. Politieboten en vaporetti brengen onderzoekers, nieuwsgierigen en een man die het eiland wil opkopen. Bijgestaan door de patholoog Teresa Lupo, de FBI onderzoekster Emily Deacon blijken de rechercheurs Costa, Peroni en Falcone blind voor gevestigde belangen. Ze weten dat er moord in het spel is. Ze weten wie de verdachten zijn. En ze kunnen niet opgeven... zeker niet nu deze zaak van verlangen, dood en leugens zich tegen een van hen heeft gekeerd...


Deze "Venetiaanse uitstap" was zoals de andere boeken van deze auteur het lezen waard om dezelfde redenen: een levendige beschrijving van het leven op de eilanden in de lagune, de typische spanning van de vorige thrillers van deze auteur. Ook hier loop je of vaar je mee in een zeer herkenbare stad, waar de toerist “wild” is en voorwerp van de jacht.


Boeken die dus thrillers zijn met oog voor detail, kennis van kunst en historie, maar te gelijker tijd ook een beetje stadsgids.Ik kijk ondertussen reeds reikhalzend uit naar de vertaling van Garden of evil dat zich opnieuw volledig in Rome zal afspelen en waar het mithraïsme centraal zal staan.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D