Doorgaan naar hoofdcontent

Lokaas

Auteur: Luc Deflo
Uitgeverij : Manteau in 2001

In een bos wordt het verminkte lijk ontdekt van Johan Dewolf, commandant van de Molenbeekse rijkswacht. In zijn borstkas werd een hakenkruis gekrast, het lijk overgoten met salpeterzuur. Bij het lijk wordt een partij drugs gevonden. Deze figuur lijkt mij verdacht veel op Johan Demol, een gewezen rijkswachter, nadien Schaarbeeks politiecommissaris, politieker en kopstuk bij Vlaams Belang, voorheen Vlaams Blok. Gelukkig voor de echte is ie nog niet dood, toestand die ik niemand toewens alhoewel de verleiding soms groot is.

Onze Dewolf, die met harde hand het vreemdelingenprobleem in Molenbeek had aangepakt, adviseerde om in Mechelen dezelfde tactiek toe te passen: hard toeslaan in de gekleurde wijken rond de Sint-Romboutstoren om het drugs- en migrantenprobleem de kop in te drukken.

Door de drugs en de verminking van het lijk worden de speurders op een verkeerd spoor gezet, een afrekening uit het allochtonenmilieu met een van hun zwarte beesten. Wanneer een uitbater van een jeugdcafé wordt opgevoerd, verdacht van drugshandel, en een groen gemeenteraadslid, allebei allochtonen, worden onderzoeksrechter Jos Bosmans en zijn vriend Dirk Deleu van de Mechelse politie op de zaak gezet.

Bij de razzia in een Mechels jeugdcafé kunnen twee jonge Marokkanen net op tijd aan de politie ontkomen. Even later wordt een van hen dood aangetroffen. Het is het begin van een carrousel van geweld en intriges waar speurders Jos Bosmans en Dirk Deleu geen vat op krijgen. Er blijken veel meer intriges een rol te spelen: migrantenproblematiek in het centrum van Mechelen, de racistisch rechts-radicale beweging van Dewolfs vader, een dubbelrol van een gemeenteraadslid van Marokkaanse afkomst en corruptie binnen het politieapparaat. De spanning tussen migranten en extremisten loopt zo hoog op dat een burgeroorlog onafwendbaar lijkt.

De auteur laat zoveel personages opdraven dat je als lezer soms gewoon het verhaal kwijt raakt. Bovendien geraken ook de hoofdpersonnages aan lager wal, wat wij in de vorige besprekingen ook al zagen aankomen. Zij worstelen niet alleen met de misdaad maar ook met zichzelf in het verhaal, zij hebben een moeilijk privé leven. Dirk Deleu heeft het vooral moeilijk, na een pijnlijke scheiding, moet hij toezien hoe zijn nieuwe geliefde, Nadia Mendock, voor een ander lid van het team, Frank Tack, valt.

Maar naarmate het onderzoek vordert blijkt het net om iets meer te gaan dan een simpele afrekening maar om een strijd tussen machtigen die niets anders voor ogen hebben dan het islamgespuis te vernietigen.

Dirk Deleu wordt uit zijn ambt ontzet omdat hij lekte naar de pers en zo het onderzoek in de war had gestuurd. Hij gaat aan de slag als privé détective. Een van zijn eerste klanten is de vrouw van Murat Marouf, de uitbater van het Mechels jeugdhuis, die komt vertellen dat haar zoon is ontvoerd. Alles geraakt in een stroomversneller, Dirk zet op eigen houtje het onderzoek voort en ontmaskert de moordenaar en de opdrachtgever maar dit wordt hier dus niet onthuld.


Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D