Auteur : John Le Carré
Oorspronkelijke titel "The looking glass war"
Oorspronkelijke titel "The looking glass war"
Uitgegeven in 1965
In het begin van de jaren 60 loopt een tip binnen bij de Britse Geheime Dienst over een Russische raketbasis in Duitsland. Deze komt toevallig terecht bij een onderafdeling van de Britse geheime dienst, een stelletje bureaucraten, overgebleven uit de Tweede Wereldoorlog met weinig middelen en methodes uit die periode. In feite zitten deze ambtenaren daar in afwachting van hun pensioen maar zij hebben duidelijk nog ambities.
Zij (de Britse militaire inlichtingendienst) sturen agent Taylor naar Finland om een filmrolletje op te halen over het verdacht gebied in het voormalige Oost-Duitsland, maar hij geraakt in een verkeersongeval en bezwijkt aan zijn verwondingen en sterft. Niet getreurd, een andere agent Avery, wordt naar Finland gestuurd om zich voor te doen als Taylor’s halfbroer en het lichaam (evenals de film terug te vinden).
Zijn reis wekt verdenking niet alleen bij de Finse en Oost-Duitse autoriteiten, maar ook in het "Circus," zoals de Britse Geheime Dienst gekend is. Avery en zijn meerderen zijn ervan overtuigd dat zij iets groots in Oost-Duitsland op het spoor zijn en zij leiden Leiser op, een Pool die wat spionage voor Groot-Brittannië tijdens de Tweede Wereldoorlog deed, om naar de bewuste zone te trekken op onderzoek.
Hun doel is niet alleen de communisten een hak te zetten, maar ook de Britse Geheime Dienst de loef af te steken. Zo hopen zij als militaire inlichtingendienst meer betrokken te worden in buitenlandse missies.
In deze vierde roman van le John le Carré (in wat ook genoemd wordt de Smiley serie, wordt vakkundig beschreven hoe een spion wordt opgeleid, de geheimzinnigheid waarmee dit gepaard gaat, de rivaliteit tussen verschillende inlichtingendiensten en hoeveel dingen zeer snel kunnen verkeerd gaan en waarin uiteindelijk de (s)pionnen van ondergeschikt belang zijn.
John le Carré over 'Spion verspeeld':
In het begin van de jaren 60 loopt een tip binnen bij de Britse Geheime Dienst over een Russische raketbasis in Duitsland. Deze komt toevallig terecht bij een onderafdeling van de Britse geheime dienst, een stelletje bureaucraten, overgebleven uit de Tweede Wereldoorlog met weinig middelen en methodes uit die periode. In feite zitten deze ambtenaren daar in afwachting van hun pensioen maar zij hebben duidelijk nog ambities.
Zij (de Britse militaire inlichtingendienst) sturen agent Taylor naar Finland om een filmrolletje op te halen over het verdacht gebied in het voormalige Oost-Duitsland, maar hij geraakt in een verkeersongeval en bezwijkt aan zijn verwondingen en sterft. Niet getreurd, een andere agent Avery, wordt naar Finland gestuurd om zich voor te doen als Taylor’s halfbroer en het lichaam (evenals de film terug te vinden).
Zijn reis wekt verdenking niet alleen bij de Finse en Oost-Duitse autoriteiten, maar ook in het "Circus," zoals de Britse Geheime Dienst gekend is. Avery en zijn meerderen zijn ervan overtuigd dat zij iets groots in Oost-Duitsland op het spoor zijn en zij leiden Leiser op, een Pool die wat spionage voor Groot-Brittannië tijdens de Tweede Wereldoorlog deed, om naar de bewuste zone te trekken op onderzoek.
Hun doel is niet alleen de communisten een hak te zetten, maar ook de Britse Geheime Dienst de loef af te steken. Zo hopen zij als militaire inlichtingendienst meer betrokken te worden in buitenlandse missies.
In deze vierde roman van le John le Carré (in wat ook genoemd wordt de Smiley serie, wordt vakkundig beschreven hoe een spion wordt opgeleid, de geheimzinnigheid waarmee dit gepaard gaat, de rivaliteit tussen verschillende inlichtingendiensten en hoeveel dingen zeer snel kunnen verkeerd gaan en waarin uiteindelijk de (s)pionnen van ondergeschikt belang zijn.
John le Carré over 'Spion verspeeld':
"Het is beslist een droefgeestig boek, maar nu ik het weer eens doorblader, vind ik het toch ook een mooi boek. Ik heb het geschreven op het eiland Kreta, waarheen ik na de commotie over “Spion aan de muur” was uitgeweken, in de hoop een huwelijk te redden dat te zeer had geleden onder de mokerslagen van het succes. Ik denk dat ik me, toen ik daar op een afgelegen uitloper van het eiland zat en mezelf ook enigszins stuurloos voelde, automatisch identificeerde met de ongelukkige liefdes van mijn twee mannelijke hoofdfiguren"
Persoonlijke mening :"Een sterk boek". Aan te bevelen voor wie van dit genre houdt!
Persoonlijke mening :"Een sterk boek". Aan te bevelen voor wie van dit genre houdt!
Reacties
Een reactie posten