Doorgaan naar hoofdcontent

De erfenis van Fontanelli

Auteur : Andreas Eschbach
Oorspronkelijke titel : Eine billion Dollar
Eerste uitgave : 2001


Een eenvoudige pizzakoerier in New-York erft onverwacht een vermogen dat een verre voorvader, een Florentijnse koopman, hem in de 16e eeuw heeft nagelaten. Een vermogen dat in 500 jaar door samengestelde intrest tot een miljard dollar (1.000.000.000 $) is uitgegroeid. Zelfs aan een lage wisselkoers van 1,49 $ voor 1 € spreken wij gauw over een kleine 700.000.000 € of in 280.000.000.000 BEF. Maar bij de erfenis hoort een raadselachtige voorspelling : “de erfgenaam zal de mensheid haar verloren toekomst teruggeven”.

Ik heb ook reeds gedroomd om een miljoenenerfenis te krijgen van een onbekende voorvader. Zo rijk zijn dat je alles kunt kopen wat je maar wilt en de wereld aan je voeten hebben. Dat overkomt John Fontanelli in deze lijvige economische thriller.

John heeft niet het minste idee hoe hij die voorspelling moet aanpakken. Hij koopt een Ferrari, een villa in Italië en een luxe jacht. Hij dineert met staatslieden, bankiers en topindustriëlen. De mooiste vrouwen liggen aan zijn voeten. In deze Italiaanse sprookjeswereld komt John terecht. Alles kan, niets is te gek of het kan. Op een ongekende wijze wordt de macht van rijkdom beschreven en worden er moraliserende vraagtekens gezet bij het ‘geluk’ van John, die “gevangen” leeft met zijn body-guards in te grote huizen en paleizen en omringd door “personeel” ten zijnen dienste.

Dan duikt McCaine op. Voor een monsterloon, waar wat geeft dat als je over 1 biljoen dollar beschikt, bouwt McCaine in minder dan geen tijd een wereldomvattend Fontanelli-imperium uit. Het verhaal verplaatst zich naar het zakelijke Londen, waar McCaine en John hun strategie bedenken om de wereld te redden.

Er wordt uitvoerig stilgestaan bij wereldproblemen als armoede, aids, overbevolking, globalisatie, honger en het broeikaseffect. Nu worden alle registers opengetrokken in verband met complexe filosofische en financieel-economische verhandelingen, soms behoorlijk theoretisch en technisch, maar een economist als ik kan daartegen en voor de anderen zijn er ruim voldoende eenvoudige voorbeelden om je bij de les te houden. Plotseling wordt John geconfronteerd met de bikkelharde wetten van de zakenwereld en zelfs met moord. Overnames, fusies, beurstransacties, banktechnieken, belastingsspitsvondigheden en zelfs het IMF en de Tobin taks komen ruim aan bod.

Doorheen het verhaal is de latente spanning aanwezig tussen John en McCaine. De erfgenaam is een dromer zonder echte ambitie, maar bezorgd om de profetie na te streven. Hij is naïef en gemakzuchtig, beïnvloedbaar door te gemakkelijke uitleg. Door zijn vermogen wordt hij in het web van de charismatische McCaine meegetrokken. John en McCaine zijn contrasterende karakters: daadkracht tegenover apathie, doener tegenover dromer, foute idealist tegenover goede idealist. Uit hun gesprekken kan men duidelijk afleiden dat de auteur een uitstekende samenvatting biedt van de krachten die de economie aandrijven, de machinerie van geld en de zelfzuchtige motieven van de mensheid. Het is een keiharde zoektocht naar de werkelijke waarden in het leven en het antwoord op de vraag of idealisme en hoop nog kans hebben. Dit alles overgoten met een pittig sausje van moord, verraad en corruptie.

De erfenis van Fontanelli is spannend, provocerend, belerend, tot nadenken stemmend, pessimistisch en optimistisch, taboe doorbrekend, slim en romantisch. Een originele vijf-sterren thriller zoals ik er denk ik, nooit een ben tegengekomen, en die ik sterk kan aanbevelen.
Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D