Doorgaan naar hoofdcontent

Dit is onze geschiedenis !

Het Museum van Europa nodigde ons uit om een halve eeuw Europese geschiedenis op mensenmaat te ontdekken doorheen een prachtige tentoonstelling naar aanleiding van de 50ste verjaardag van de Verdragen van Rome. Suzy en Marc hadden kaarten voor een nocturne van Radio één, maar waren verhinderd, dus wij op pad voor ons tweede museumbezoek binnen de week.

Het gebouw waarin de expo plaats vindt heeft een speciaal plaatsje in mijn Brussels hart en iedere maal wijs ik erop dat de naam moet zijn “Thurn und Tassis”. En je zal deze opmerking begrijpen als je de officiële affiche ziet. De naam is afgeleid van het oud adellijk geslacht Von Thurn und Tassis, de eigenlijke oprichters van de post. Door de Franstaligen werd deze naam verbasterd tot “Tour et Taxis” en in het Nederlands vertaald als “Thurn en Taxis” .

Deze uitzonderlijke site is een parel van industriële architectuur, oorspronkelijk gebouwd als overslagcentrum voor goederen. Tal van producten werden er onder douane bewaard (koffie, chocolade, tabak, wijn, alcohol…). Bijna een eeuw lang heerste er een grote economische bedrijvigheid, en daarna trad het verval in! Gelukkig werd hier geen kaalslag georganiseerd en werd dit ingepast in de verfraaiing van de wijk langs de Havenlaan te Brussel.

Van een Europa in puin in 1945 tot de uitdagingen waar Europa vandaag voor staat, zal de bezoeker de Geschiedenis met grote G en zijn eigen, individuele geschiedenis ontdekken. De tentoonstelling laat zien dat we allen helden zijn in het ongelooflijke avontuur van de Europese eenmaking.

Het anderhalf tot twee uur durende bezoek toont de grote momenten uit de geschiedenisboeken maar ook, en vooral, hun impact op het leven van de ‘gewone’ Europeanen. 27 van hen, voor elke lidstaat één, verwelkomen je op de tentoonstelling. Ze vertellen hun persoonlijk verhaal doorheen het parcours dat begint in het jaar ’45 wanneer Europa uit de verwoestende Tweede Wereldoorlog komt.

De ‘vaders van Europa’ zetten het werk, begonnen tijdens de oorlogsjaren, verder en bouwen Europa uit binnen de context van de dekolonisatie, de val van de laatste Westerse dictaturen, de enorme welvaartsstijging en de Koude Oorlog tussen Oost en West.

De val van de muur maakt een einde aan de Koude Oorlog en zet zo de deuren open voor de uitbreiding van de Europese Unie. Vandaag de dag staat Europa voor een aantal boeiende uitdagingen en onze mening kan aangereikt worden via een interactieve installatie.

Dit is niet het enige interactieve moment van de tentoonstelling : je kan plaats nemen aan de onderhandelingstafel van Europa, een filmpje creëren over jouw Europees verhaal of stemmen voor een kunstwerk… kortom je ontdekt jouw geschiedenis.

Om dit te realiseren werden alle middelen van de hedendaagse museologie ingezet: decors, film, multimedia en interactieve elementen spinnen een parcours uit met een bijzondere aandacht voor authentieke objecten. Een 80-tal musea uit alle Europese lidstaten brengen 500 unieke stukken samen. Het kleedje van een klein meisje gemaakt uit de stof van de vlaggen van de geallieerden, de eerste staaf metaal gesmolten in het kader van de EGKS, een zak kolen die tijdens de Berlijnse luchtbrug in destijds West-Berlijn werd gedropt, het geïllustreerd dagboek uit 1956 van een Hongaars jongetje in volle Hongaarse revolutie, het logboek van een Engelse soldaat die zijn Suez - avontuur neerpende, stukken van het IJzeren Gordijn en van de Berlijnse Muur, een geurpot van de Stasi, objecten uit het dagelijks leven: allemaal pakkende getuigenissen die het Europese avontuur van de laatste halve eeuw tot leven brengen.

De tentoonstelling is opgevat als een echt spektakel. Een opeenvolging van visuele, auditieve en tactiele waarnemingen prikkelen je zowel intellectueel als emotioneel. Hetgeen je beleeft stemt tot nadenken en maakt gevoelens los.

Deze originele tentoonstelling is dus moeilijk met woorden te beschrijven. En nog te bezoeken tot 25 maart 2008.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

Toetanchamon, de vergeten farao die het gezicht van Egypte werd.

A uteur: Philipp Vandenberg Oorspronkelijke titel : Der vergessene Pharao Toetanchamon (Duits) Eerste uitgave: 1978 Op zoek naar boeken van deze auteur, stootte ik in de stadsbibliotheek " Tweebronnen " in Leuven op dit boek dat daar gecatalogiseerd staat als een biografie. Dit is dit boek te veel eer aan doen, maar een goed populair-wetenschappelijke bijdrage tot de beschrijving van de geschiedenis van de archeologie en de ontdekking van de vergeten farao. Het verhaal over de archeoloog dr. Howard Carter (09/05/1874-02/03/1939), vanaf het begin van zijn archeologisch bezig zijn tot aan zijn dood, een man totaal bezeten door het idee de vergeten farao Toetanchamon te vinden. De man die tijdens zijn leven 150,000 ton zand, rots en gesteente verplaatste, de modder niet inbegrepen. Op 4 november 1922 stuitte de Engelse “archeoloog” Howard Carter op de toegang tot het graf van Toetanchamon, een farao die 3000 jaar geleden in der vergetelheid was geraakt. De ontdekking ging gepa...