Doorgaan naar hoofdcontent

Dit is onze geschiedenis !

Het Museum van Europa nodigde ons uit om een halve eeuw Europese geschiedenis op mensenmaat te ontdekken doorheen een prachtige tentoonstelling naar aanleiding van de 50ste verjaardag van de Verdragen van Rome. Suzy en Marc hadden kaarten voor een nocturne van Radio één, maar waren verhinderd, dus wij op pad voor ons tweede museumbezoek binnen de week.

Het gebouw waarin de expo plaats vindt heeft een speciaal plaatsje in mijn Brussels hart en iedere maal wijs ik erop dat de naam moet zijn “Thurn und Tassis”. En je zal deze opmerking begrijpen als je de officiële affiche ziet. De naam is afgeleid van het oud adellijk geslacht Von Thurn und Tassis, de eigenlijke oprichters van de post. Door de Franstaligen werd deze naam verbasterd tot “Tour et Taxis” en in het Nederlands vertaald als “Thurn en Taxis” .

Deze uitzonderlijke site is een parel van industriële architectuur, oorspronkelijk gebouwd als overslagcentrum voor goederen. Tal van producten werden er onder douane bewaard (koffie, chocolade, tabak, wijn, alcohol…). Bijna een eeuw lang heerste er een grote economische bedrijvigheid, en daarna trad het verval in! Gelukkig werd hier geen kaalslag georganiseerd en werd dit ingepast in de verfraaiing van de wijk langs de Havenlaan te Brussel.

Van een Europa in puin in 1945 tot de uitdagingen waar Europa vandaag voor staat, zal de bezoeker de Geschiedenis met grote G en zijn eigen, individuele geschiedenis ontdekken. De tentoonstelling laat zien dat we allen helden zijn in het ongelooflijke avontuur van de Europese eenmaking.

Het anderhalf tot twee uur durende bezoek toont de grote momenten uit de geschiedenisboeken maar ook, en vooral, hun impact op het leven van de ‘gewone’ Europeanen. 27 van hen, voor elke lidstaat één, verwelkomen je op de tentoonstelling. Ze vertellen hun persoonlijk verhaal doorheen het parcours dat begint in het jaar ’45 wanneer Europa uit de verwoestende Tweede Wereldoorlog komt.

De ‘vaders van Europa’ zetten het werk, begonnen tijdens de oorlogsjaren, verder en bouwen Europa uit binnen de context van de dekolonisatie, de val van de laatste Westerse dictaturen, de enorme welvaartsstijging en de Koude Oorlog tussen Oost en West.

De val van de muur maakt een einde aan de Koude Oorlog en zet zo de deuren open voor de uitbreiding van de Europese Unie. Vandaag de dag staat Europa voor een aantal boeiende uitdagingen en onze mening kan aangereikt worden via een interactieve installatie.

Dit is niet het enige interactieve moment van de tentoonstelling : je kan plaats nemen aan de onderhandelingstafel van Europa, een filmpje creëren over jouw Europees verhaal of stemmen voor een kunstwerk… kortom je ontdekt jouw geschiedenis.

Om dit te realiseren werden alle middelen van de hedendaagse museologie ingezet: decors, film, multimedia en interactieve elementen spinnen een parcours uit met een bijzondere aandacht voor authentieke objecten. Een 80-tal musea uit alle Europese lidstaten brengen 500 unieke stukken samen. Het kleedje van een klein meisje gemaakt uit de stof van de vlaggen van de geallieerden, de eerste staaf metaal gesmolten in het kader van de EGKS, een zak kolen die tijdens de Berlijnse luchtbrug in destijds West-Berlijn werd gedropt, het geïllustreerd dagboek uit 1956 van een Hongaars jongetje in volle Hongaarse revolutie, het logboek van een Engelse soldaat die zijn Suez - avontuur neerpende, stukken van het IJzeren Gordijn en van de Berlijnse Muur, een geurpot van de Stasi, objecten uit het dagelijks leven: allemaal pakkende getuigenissen die het Europese avontuur van de laatste halve eeuw tot leven brengen.

De tentoonstelling is opgevat als een echt spektakel. Een opeenvolging van visuele, auditieve en tactiele waarnemingen prikkelen je zowel intellectueel als emotioneel. Hetgeen je beleeft stemt tot nadenken en maakt gevoelens los.

Deze originele tentoonstelling is dus moeilijk met woorden te beschrijven. En nog te bezoeken tot 25 maart 2008.

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D