Dit weekend was het zover! En het was lang geleden dat we ze nog zagen : Klaus, Bettina en Annika.Klaus en Bettina leerden wij kennen op onze trek in Oost Canada, jaren geleden, als ik mij niet vergis was het Indian Summer 1998. Zij waren jongere mensen die dezelfde trip deden als wij via B&B. Je komt elkaar dus tegen aan een ontbijttafel, je wisselt wat ideeën uit praat over wat je al gedaan hebt en wat er nog op programma staat. Na het ontbijt namen we afscheid, en dachten zelfs niet meer aan hen. Dezelfde avond na een dag van bezoeken gingen wij een Chinees restaurant binnen en wie was aan het afrekenen ? Je staat dus stom van verwondering want uiteindelijk ben je zo’n 250 km verder in een onooglijk dorpje elkaar weer tegengekomen. Wat babbelen, opnieuw afscheid nemen en een kwinkslag, misschien tot later ?
Je houdt het niet voor mogelijk, maar vier dagen later zitten wij zo wat aan het einde van onze trip en om een stuk af te snijden, nemen wij een snelle catamaran van het zuidelijkste puntje van Nova Scotia (Canada) naar Maine (Usa). Wij meren af, stevenen naar het info toerisme bureau, en wie komt daar buiten, of course … Klaus & Bettina.
Derde keer, dat kan geen toeval meer zijn. Een geluk dat Canada en de USA kleine landjes zijn J)) Wij beginnen kennis te maken door adres en e-mail uit te wisselen. Blijkt dat Klaus een bankier is, dixit zijn visitekaartje. Ho zeg ik, dat ben ik ook ! Ha, zegt Klaus, mijn vrouw ook ! Waarop ik weer reageerde : mijn vrouw ook ! Vier bankiers die daar wat staan te lullen op een parking voor een toerisme bureau. We zijn mekaar sindsdien niet meer uit het oog verloren !
Sindsdien ontmoeten wij elkaar regelmatig en, vermits Klaus & Bettina niet veel in leeftijd verschillen met onze eigen meisjes, hebben zij ook nauwe banden aangeknoopt met onze kinderen en gaan wij ook eens langs bij Bettina’s ouders.
Verschillende malen waren zij reeds in België, verschillende malen waren wij reeds bij hen in Duitsland, wij waren uitgenodigd op hun huwelijk, zij waren op het huwelijk van Elke en Maarten, wij volgden het wel en wee van de geboorte van Annika. Zij heeft haar fotoalbum online maar deze site is beveiligd. Wens je echter eens een kijkje te gaan nemen, stuur dan een mailtje naar de papa of de mama en je krijgt er een echt persoonlijke code voor terug; Als uw Duits of Swäbisch niet zo goed is, Klaus en Bettina reageren ook op Engels! Laat weten dat je in kennis kwam met hun blog via de onze !
Tot zover de geschiedenis ! Annika was nu voor de eerste maal op bezoek in België in Centerparcs Erperheide en dan naar de Weygenstraat om ons allen te bezoeken. Het waren regen- en stormtijden maar toch was het weerzien heel fijn. We zijn samen op uitstap geweest naar Technopolis en dat viel zowel bij jong als oud in de smaak. En Hanna stond in het centrum van de belangstelling want Annika was heel bekommerd om haar levende pop !
Danke Papa Otto Joos für die smecklichen Küchlein.
Grüsse an die Inge, die Uri und gans die Familie. Offentlich entgegnen wir euch in April 2008 !
De andere foto's kan je nu ook zien via ons openbaar fotoalbum. Klik hiervoor in de rechterzijkolom op het fotoalbum.
Volgend jaar in april vooraleer wij naar Friuli duiken, stoppen wij zeker eerst een weekend in Herbrechtingen (Würtenberg). Wij kijken er nu al naar uit.
Leo.
Reacties
Een reactie posten