Doorgaan naar hoofdcontent

Caffè Vergnano 1882

Deze koffiebranderij bestaat sedert 1882, wat ook duidelijk in de naam van het merk staat. Oorspronkelijk was het een kleine zaak in Chieri (TO), een stadje aan de voet van de Torinese heuvels en het werd gesticht door de grootvader van de huidige eigenaren Dominico Vergnano. De maatschappelijke zetel is thans in Santena (TO)

Vergnano's succes nam een snelle vlucht en vrij snel opende het bedrijf nieuwe winkels in Turijn en Alba . De grote sprong voorwaarts kwam er in de jaren 1930: de aankoop van een plantage in Kenia.

Caffè Vergnano volgt de beste tradities, maar is tegelijk een van de meest dynamische en vooruitstrevende producenten. De superieure kwaliteit van de mengsels is afkomstig uit de zorgvuldige selectie van de beste grondstoffen die beschikbaar zijn en een buitengewoon productieproces. Het roosteren is de belangrijkste stap in het productieproces van koffie, omdat de concentratie van de smaak en aroma in de bonen afhankelijk is van het precieze niveau van roosteren. Tijdens deze fase maakt Caffè Vergnano nog steeds gebruik van traditionele methoden van werken, zelfs vandaag. De verschillende soorten koffie worden apart geroosterd, soort per soort, zo alleen kan het juiste niveau van roosteren worden bereikt. In tegenstelling tot de meeste moderne grote koffiebranderijen, die werken volgens specifieke "turbo" industriële methoden van 5-6 minuten cycli bij hoge temperatuur, gebruikt Caffè Vergnano een "langzaam" rooster systeem met cycli die tussen 18 en 22 minuten duren. Voor elke nieuwe partij van koffiebonen wordt het branden en de juiste tijd opnieuw ingesteld, om zo een product te kunnen garanderen met perfecte uniforme kwaliteit.


Een eerste koffie die wij selecteerden was de Antica Bottega Gold Blend, een koffie met een delicate geur, gemaakt van een selectie van de beste 100% Arabica variëteit Nicaragua, Santo Domingo, Costa Rica en Santos. Een lekkere koffie, mooie crème, met subtiele smaaktoetsen. Deze koffie komt zeker op ons lijstje met stip, maar er zijn er nog veel te gaan.

Waardering:

Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D