Doorgaan naar hoofdcontent

Mrs. Rose Caffè

Het tasje
Het kwaliteitsproduct Mrs. Rose komt van Mokamo, een grotere branderij die ook de merken Brao Caffè en Mokamo voert. Mrs. Rose Caffe is voor ons het "levende" bewijs dat schaalgrootte niet ten koste hoeft te gaan van kwaliteit en vakmanschap. Integendeel! Was vroeger de kwaliteit nog wel eens verschillend, tegenwoordig wordt bij Mrs. Rose (het absolute kroontje van deze roosterij) kwaliteit met hoofdletters geschreven.

Om deze kwaliteitsgedachte te onderstrepen heeft de branderij zich aangesloten bij "Triveneto Torrefattori di Caffè", zeg maar de kwaliteitsbranderijen uit de Triveneto (Veneto, Venezia Giulia en Friuli) Vervolgens kunnen de deelnemende leden, afzonderlijke melanges laten certificeren met het label:"Certificate of Quality". De melange mag in dat geval niet meer dan 20% robusta bevatten. Het onafhankelijk chemisch laboratorium van de Kamer van Koophandel in Trieste beoordeeld iedere afzonderlijke melange en neemt periodiek steekproeven.


De blik verpakking
De koffie van Mrs. Rose is en blijft een bijzonder genot. Zeer delicaat en alleen verkrijgbaar in blikverpakking of als ESE serving. Het is een melange die bestaat uit 6 afzonderlijk geroosterde arabica's, afkomstig uit: Zuid Amerika, Guatamala, Colombia, Costa Rica, Ethiopie en Kenia (AA). Met een uiterst laag restvochtpercentage van 1,12% mogen we rustig concluderen dat we met een topbrander te maken hebben. Mrs. Rose staat internationaal bekend om zijn uiterst lage cafeïne gehalte: 1,35% een unicum in koffieland.

Het resultaat van al deze inspanningen is een verfijnde, elegante, deftige espresso koffie. Een zeer aangenaam "flirtende" iets zoetige smaak voor wie een speciale espresso op waarde kan schatten. Een roodbruine crèmelaag met een uiterst dichte structuur. Een zeer licht zurig-zoet aroma, maar nogmaals bijzonder verfijnd. Een aanrader voor de koffiekenner.

Krachtigheid : milde koffie
Crèmelaag : zeer mooie crèmelaag
Cafeïnegehalte: erg laag 

Waardering :   





Leo

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D