Doorgaan naar hoofdcontent

Cassoulet van Castelnaudary

André, je weet wel deze waar wij verbleven in de Lot, heeft gereageerd op de blog van 06/06/2007 - Soirée Sud-Ouest.

Hij was zo vriendelijk om mij het origineel recept toe te sturen per mail in de taal van Molière. Voor jullie heb ik naar godsvrucht en best vermogen dit recept vertaald. Ik maak het uiteraard ook nog eens, maar als iemand me voor is, bel gerust ... ik offer mij op om te komen proeven.

Daar gaan we dan, met dank aan André Schroeven.


Cassoulet van Castelnaudary is van zeer oude familiale oorsprong. Het oorspronkelijke landbouwersgerecht heeft mettertijd vorm gekregen om te worden wat het nu is en thans de roem van Castelnaudary maakt. Castelnaudary ligt in de Languedoc tussen Toulouse en Carcassonne.

De basis ingrediënten
  • Witte bonen (type “lingot”)
  • Gekonfijte eend of gans
  • Schenkel of schouder van varken
  • Varkensworst liefst in echte darm
  • Varkenszwoerd, absoluut noodzakelijk voor de smeuigheid van de bouillon
De aanvullende ingrediënten (veranderlijk en specifiek voor elke kok),

Je ziet dus al dat er waarschijnlijk in Castelnaudary al even veel recepten zijn als koks, en dan tellen we alle amateur koks niet mee, nog de huisvrouw die elke dag zorgt voor haar kroost (nvdr).
  • Gevogeltegebeente
  • Varkensbeenderen
  • Wortels
  • Prei
  • Tomatenconcentraat
  • Peper
  • Knoflook
  • Gezouten spek
Bereidingstijd: 2 tot 3 uur
Liefst kalkvrij water gebruiken voor de bouillon.

Voorbereiding:

De bouillon en de bonen:
Als je gedroogde bonen gebruikt, zal men ze een nacht in koud water laten weken, dit water moet je weggieten. De bonen in een pan koud water zetten; aan de kook brengen om de bonen te blancheren en ook dit water weggieten.


Een bouillon bereiden met het gevogelte gebeente, de varkenszwoerd in brede repen gesneden en enkele varkensbeenderen en naar smaak groenten zoals wortel en prei toevoegen. Zout en peper. Uiteindelijk gehakte knoflook en gezouten spek toevoegen.
De bouillon filtreren, de zwoerden recupereren.
Je zou twee keer het volume bouillon dienen te bekomen als het volume geblancheerde bonen en het is beter teveel bouillon te hebben als te weinig.

De bonen in de bouillon brengen en deze gedurende anderhalf tot twee uur laten koken. De bonen moeten soepel zijn maar zeer intact blijven. Gedurende het koken voegt men een soeplepel tomatenconcentraat toe voor een kilo bonen.

Het vlees:
Terwijl de bonen koken, kan je het vlees voorbereiden. In een grote pan of een “sauteuse” de stukken gekonfijte eend of gans op een zacht vuur laten ontvetten. De stukken terugnemen.
In het resterende vet, het varkensvlees goudbruin aanbakken. Verwijderen en laten uitdruipen op keukenpapier. Tenslotte in hetzelfde vet, eveneens de worsten goudbruin bakken

Het koken:
Al de voorbereidingen in een aarden vuurvaste schotel schikken. Deze "cassolo" (vandaag "de pan") gaf zijn naam aan de cassoulet. Uiteraard kan een pyrex ding ook. De bodem van de pan met de varkenszwoerd behangen, een derde van de bonen toevoegen. Het vlees hierop schikken en vervolgens de resterende bonen. Op de bovenkant van de schotel, de worsten zetten door ze in de bonen te planten, de bovenkant van de worsten moet zichtbaar blijven.

De pan aanvullen met de hete bouillon die net de bonen moet bedekken. Oppervlakkig peper van de molen ruim aanbrengen. De oven voorverwarmen op 150/160 graden (oven gasstand 5/6) en twee tot drie uur laten bakken. Gedurende dit proces zal zich op de bovenkant van de bereiding een kastanjekleurige korst vormen die men (de ouderen zeggen zeven maal) onder de bereiding zal moeten roeren zonder de bonen te pletten. Dus om de 15 minuten eens nazien of er nog voldoende vocht is in de bereiding en desnoods voegt men bouillon bij.


De gouden raad van André:

  • Heet in de “cassole” opdienen.

    Je kan ook cassoulet de dag voordien klaarmaken. In dit geval dien je om het gerecht op te warmen ongeveer anderhalf uur of twee uur te voorzien in een oven van 150 graden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie ...

Colonia Ulpia Traiana

In 13/12 v.Chr. bouwt de Romeinse veldheer Nero Claudius Drusus de legerplaats Castra Vetera. Deze plaats bevindt zich aan de monding van de Lippe met de Rijn op de Fürstenberg. Dit fort diende als uitvalsbasis voor een veldtocht op de rechter Rijnoever in 8 v.Chr. die leidde tot de onderwerping van de Germaanse stam van de Sugambren. Zij werden gedwongen naar de linker Rijnoever te verhuizen en werden in het vervolg aangeduid als Ciberni, Cuberni of Cugerni. De nederzetting krijgt nadien de naam Cibernodorum en heeft dezelfde status als het noordelijke gelegen Batavodurum (Nijmegen), woonplaats van de Bataven. De nabijheid van een Romeins legioen in Castra Vetera en de ligging aan een zijarm van de Rijn zorgden ervoor dat de plaats zich in enkele jaren ontwikkelde tot een welvarende handelsnederzetting. Tijdens de Bataafse Opstand (69/70) deelde de plaats echter het lot van Castra Vetera en werd zij platgebrand. Grondplan In 71 werden zowel het fort en Cibernodorum...

De zaak Torfs

Auteur : Jo Claes Eerste uitgave : 2008. Deze krimi speelt zich af in Leuven en centraal in het verhaal staat de moord op de kunstexpert/restaurateur Pieter Torfs. Een beeldschone vrouw, Christine Jonckheere, vraagt hem of hij een schilderij dat geschilderd zou zijn door de laatmiddeleeuwse kunstenaar Martin Schongauer, op echtheid wil onderzoeken. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, en open staat voor vrouwelijk schoon, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Maar toch neemt hij de opdracht aan als blijkt dat zijn cliënt in meer is geinteresseerd dan een louter zakelijke relatie. Na een wetenschappelijk onderzoek, schrijft Torfs schrijft een echtheidscertificaat uit. Later blijkt dit schilderij, inmiddels verkocht, toch een vervalsing te zijn. Kort daarna hangt Torfs te bengelen aan een koord. Zelfmoord ? Hoofdinspecteur Thomas Berg, is juist overgeplaatst van Brussel naar Leuven. Een ongelukkige liefde maak...