Auteur : Stefan Van den Broeck
Oorspronkelijke titel : Saturindi
Eerste uitgave : 1999
Op het einde van het boek blijkt dat de auteur feitelijk betrokken partij is als freelance journalist voor een obscuur dag- of weekblad, die in een interview moet achterhalen naar aanleiding van politieke gebeurtenissen in Zuid-Amerika, hoe een groepsthesis van 4 studenten uit Gent, de wereldgeschiedenis kon beïnvloeden. De auteur doet zijn verhaal in de ikvorm, zich telkens de huid aanmetend van een ander personage. Een verrijking op zich en het geeft het boek de schwung om gelezen te worden.
Vier studenten politieke wetenschappen aan de universiteit Gent ontmoeten elkaar als bij toeval. Het enige wat hun op het eerste zicht bind is wat je zou kunnen noemen het rebelse van de jeugd als wereldverbeteraars, marxistisch ideeëngoed, en een tomeloos politiek engagement. Zij zijn als het ware jonge studerende hemelbestormers die in extase onbelemmerd luchtkastelen bouwen. Gesterkt door een bevlogen Zuid-Amerikaans gastprofessor, die zijn studenten doet nadenken, besluiten ze als afstudeerproject uit te proberen hoe ze een denkbeeldige land kunnen onttrekken aan buitenlandse invloeden en de macht van rijke grootgrondbezitters.
In Indi, een bananenrepubliek, pleegt een legerofficier met progressieve ideeën een staatsgreep. Hoe zou u, als u deze officier was, het land er bovenop helpen? Wat te doen om de manoeuvres van de grootgrondbezitters en van een grote mogendheid af te slaan?. De commune van Saturindi maakt een vlucht in de politieke utopie. Onbevangenheid is hier niet ver- maar geboden. Met op de achtergrond de angst voor averechtse effecten als de aanpak verkeerd blijkt. Met behulp van computerprogramma's willen ze bewijzen dat een samenleving veranderbaar is.
De motivatie is bij de 4 volledig verschillend. Bull is naast een zuipschuit, een talentvol wijvenversierder en zijn medewerking staat volledig in functie om Rimada, de enige vrouw in het gezelschap, op zijn pik te krijgen. Hij is uitermate bedreven in alles wat informatica betreft. Rimada, sociaal sterk geëngageerd, is zeer bevriend met Nessuto, een theoreticus en haar vaste bioscoopbegeleider maar Oswin maakt de meeste kansen op haar gunsten, de meest bevlogene zolang het over woorden gaat en niet over daden. En dan is er uiteraard professor Guzman.
Doorheen de groei van een virtueel politiek landschap, wordt ook een ander landschap uitgetekend, dat van de “ars amatoria” en van de amoureuze aspiraties in het groepje. Hun onderlinge relaties veranderen. Een boek over menselijke mogelijkheden en menselijk tekort. Dit is het verhaal van een virtualiteit die reëel werd. Of toch niet? Zullen ze slagen in hun plan om de virtuele realiteit echt werkelijkheid te laten worden. Want daar hangt hun einddiploma van af.
Op een bepaald ogenblik wordt professor Guzman, president van een niet nader bepaald Zuid Amerikaans land en de thesis wordt zijn leidraad om het land los te weken in de realiteit van wat virtueel werd beschreven in de thesis. En wanneer Guzman na vele jaren, het land moet verlaten, weggepest door de USA en zijn vazallen, wordt de virtuele realiteit getoetst aan de echte realiteit. Waar liep het mis? Wie heeft nu de fout begaan, een harde schok naar af voor onze beeldenstormers die ondertussen 10 jaar ouder zijn geworden en waar het linkse engagement stilaan is verwaterd op Rimada na.
Oorspronkelijke titel : Saturindi
Eerste uitgave : 1999
Op het einde van het boek blijkt dat de auteur feitelijk betrokken partij is als freelance journalist voor een obscuur dag- of weekblad, die in een interview moet achterhalen naar aanleiding van politieke gebeurtenissen in Zuid-Amerika, hoe een groepsthesis van 4 studenten uit Gent, de wereldgeschiedenis kon beïnvloeden. De auteur doet zijn verhaal in de ikvorm, zich telkens de huid aanmetend van een ander personage. Een verrijking op zich en het geeft het boek de schwung om gelezen te worden.Vier studenten politieke wetenschappen aan de universiteit Gent ontmoeten elkaar als bij toeval. Het enige wat hun op het eerste zicht bind is wat je zou kunnen noemen het rebelse van de jeugd als wereldverbeteraars, marxistisch ideeëngoed, en een tomeloos politiek engagement. Zij zijn als het ware jonge studerende hemelbestormers die in extase onbelemmerd luchtkastelen bouwen. Gesterkt door een bevlogen Zuid-Amerikaans gastprofessor, die zijn studenten doet nadenken, besluiten ze als afstudeerproject uit te proberen hoe ze een denkbeeldige land kunnen onttrekken aan buitenlandse invloeden en de macht van rijke grootgrondbezitters.
In Indi, een bananenrepubliek, pleegt een legerofficier met progressieve ideeën een staatsgreep. Hoe zou u, als u deze officier was, het land er bovenop helpen? Wat te doen om de manoeuvres van de grootgrondbezitters en van een grote mogendheid af te slaan?. De commune van Saturindi maakt een vlucht in de politieke utopie. Onbevangenheid is hier niet ver- maar geboden. Met op de achtergrond de angst voor averechtse effecten als de aanpak verkeerd blijkt. Met behulp van computerprogramma's willen ze bewijzen dat een samenleving veranderbaar is.
De motivatie is bij de 4 volledig verschillend. Bull is naast een zuipschuit, een talentvol wijvenversierder en zijn medewerking staat volledig in functie om Rimada, de enige vrouw in het gezelschap, op zijn pik te krijgen. Hij is uitermate bedreven in alles wat informatica betreft. Rimada, sociaal sterk geëngageerd, is zeer bevriend met Nessuto, een theoreticus en haar vaste bioscoopbegeleider maar Oswin maakt de meeste kansen op haar gunsten, de meest bevlogene zolang het over woorden gaat en niet over daden. En dan is er uiteraard professor Guzman.
Doorheen de groei van een virtueel politiek landschap, wordt ook een ander landschap uitgetekend, dat van de “ars amatoria” en van de amoureuze aspiraties in het groepje. Hun onderlinge relaties veranderen. Een boek over menselijke mogelijkheden en menselijk tekort. Dit is het verhaal van een virtualiteit die reëel werd. Of toch niet? Zullen ze slagen in hun plan om de virtuele realiteit echt werkelijkheid te laten worden. Want daar hangt hun einddiploma van af.
Op een bepaald ogenblik wordt professor Guzman, president van een niet nader bepaald Zuid Amerikaans land en de thesis wordt zijn leidraad om het land los te weken in de realiteit van wat virtueel werd beschreven in de thesis. En wanneer Guzman na vele jaren, het land moet verlaten, weggepest door de USA en zijn vazallen, wordt de virtuele realiteit getoetst aan de echte realiteit. Waar liep het mis? Wie heeft nu de fout begaan, een harde schok naar af voor onze beeldenstormers die ondertussen 10 jaar ouder zijn geworden en waar het linkse engagement stilaan is verwaterd op Rimada na.
Reacties
Een reactie posten