Doorgaan naar hoofdcontent

La giornata della Bandiera

Onlangs was het 7 januari, la giornata della Bandiera, officieel de nationale vlagdag of driekleurendag, is een Italiaanse nationale herdenkingsdag, ter herdenking van het ontstaan van de nationale vlag. 

De officiële vieringen vinden plaats in Reggio nell'Emilia, de stad waar de Republiek Cispadana ontstond en waar voor het eerst de goedkeuring werd gegeven om een driekleur als vlag te erkennen van de Italiaanse soevereine staat.

Bij wet van 31 december 1996 werd deze dag ingesteld met de bedoeling om de tweehonderdste verjaardag van de geboorte van de Italiaanse vlag te vieren, die officieel plaatsvond, zoals reeds vermeld, op 7 januari 1797 met de officiële goedkeuring van de driekleur van de Republiek Cispadana, ontstaan door Napoleon Bonaparte en afhankelijk van de Eerste Franse Republiek. 

De kleuren waren vroeger reeds te zien op driekleurige rozetten en op sommige militaire vlaggen te zien.  Het suggereren van de adoptie van een groene, witte en rode vlag was Giuseppe Compagnoni, die om deze reden bekend staat als de "Vader van de Tricolore".

De eerste vlag zag er wel even anders uit dan de huidige. De vlag van de republiek Cispadana was in horizontale banden met rood aan de bovenkant, wit in het midden en groen aan de onderkant. In het midden was ook het embleem van de republiek, terwijl aan de zijkanten de letters "R" en "C" stonden, initialen van de twee woorden die de naam van de "Repubblica Cispadana" vormen. De republieken Cispadana en Transpadana fuseerden een paar maanden later en gaven leven aan de Cisalpijnse Republiek, waarvan de Grote Raad op 11 mei 1798 een driekleur met vlaggen zonder wapenschilden, emblemen of letters als vlag nam.


Later werd de groene, witte en rode vlag overgenomen door twee andere Napoleontische staten, de Italiaanse Republiek (1802) en het daaropvolgende Koninkrijk Italië.
Italiaanse republiek
Koninkrijk Italië










Na het Napoleontische tijdperk verspreidde de driekleur zich als een symbool van het Risorgimento. Het werd in feite aangenomen door de Citadel van Alexandrië tijdens de opstanden van 1820-1821 en door de Romeinse Republiek in 1849.
Romeinse republiek

In 1860 werd de Italiaanse driekleur gekozen als de nationale vlag door het Koninkrijk der Twee Siciliën, terwijl op 17 maart 1861, met de proclamatie van het Koninkrijk Italië, de groene, witte en rode vlag de nationale vlag van verenigd Italië werd met het kruis van Savoye, hoewel niet officieel erkend door een specifieke wet.

Koninkrijk Italië


De erkenning vond plaats in plaats op 12 juni 1946 dankzij een wetsdecreet van de voorzitter van de Raad, waar de driekleur officieel werd aangenomen als de nationale vlag van de nieuw gevormde Italiaanse Republiek. Het besluit werd op 24 maart 1947 door de constituerende vergadering bekrachtigd en opgenomen in artikel 12 van de grondwet van de Italiaanse Republiek: "De vlag van de Republiek is de Italiaanse driekleur: groen, wit en rood, met drie verticale banden van gelijke grootte."
Republiek Italië

Elke jaar wordt dus sedert 1996 la giornata della Bandiera herdacht. 

Aan het Palazzo del Quirinale in Rome,wordt de erewacht plechtig gewisseld met een parade van Corazzieri in galauniform en de muziek uitgevoerd door de muziekkapel van het 4e Regiment Carabinieri te paard. Deze plechtigheid wordt slechts bij twee andere gelegenheden uitgevoerd,namelijk  tijdens de viering van de Italiaanse Republiek (2 juni) en op de Nationale Eenheidsdag van de strijdkrachten (Giornata delle forze Armate, 4 november).

In Reggio Emilia wordt op de Piazza Prampolini, deze dag gevierd met een bezoek van één van de hoogste vertegenwoordigers van de Italiaanse Republiek (de president van de Republiek of de voorzitter van één van de kamers), die de  “All'alzabandiera” bijwonen op de tonen van de nationale hymne van Goffredo Mameli en Michele Novaro en die militaire eer bewijzen aan een reproductie van de vlag van de Republiek Cispadana. Onmiddellijk hierna wordt de driekleur geëerd die door een officier paracommando van de brigade "Folgore” op het Piazza Prampolini wordt gebracht.

Zoals op andere plechtige data moet op de dag van het Festa del Tricolore moet de vlag worden gehesen op alle openbare en institutionele gebouwen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De ontvoering van Proserpina.

Enkel voor dit beeld van Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) zou ik naar Rome gaan. Iedereen heeft wel zo'n beeldhouwwerk welk hij graag op zijn kast zou hebben of in zijn living staan. Sommigen zullen kiezen voor de David, Mozes of de Pietà (Michelangelo), anderen voor werk van Rodin of Meunier, enkelingen houden het bij Begga D'Haese. Ik dus niet. Proserpina is de Romeinse Persephone. Ik kan er uren naar kijken, de gaafheid van de sculptuur, de kleur van het marmer, de vingerafdrukken van de ontvoerder in de dijen van het ontvoerde meisje (ja, meisje, eerder een jonge dame naar de vormen te oordelen), de radeloosheid in de blik van Proserpina. Maak van een volgend bezoek aan Rome zeker eens het voornemen om Proserpina met een bezoek te vereren in de Galleria Borghese, waar nog veel anders schoons staat. En niet vergeten om je tickets op voorhand online te bestellen of je komt er niet in ! Persephone (Grieks: Περσεφονεια, Persefoneia) is in de Griekse mythologie

Het geheim van Montségur

Auteur: Sophy Burnham, Oorspronkelijke titel : The Treasure of Montségur Eerste uitgave : 2003 Het verhaal speelt zich ergens af tussen 1209, wanneer de stad Beziers in de as wordt gelegd en 1243 waneer het beleg van Montségur plaats vindt. De auteur vertelt deze zoveelste dwaze godsdienstvervolging via de romanfiguur Jeanne, een meisje van 2 à 4 jaar die rond het verwoeste Béziers rondloopt in een bebloed kleedje. Zij wordt opgenomen door vrouwe Esclarmonde die haar als een dochter opvoedt, volgens de levenswijze der katharen. Op haar dertiende begaat zij een “wandaad” en wordt ze naar Montségur gestuurd, waar ze strenger onderricht krijgt. Ondertussen maakt de Inquisitie jacht op de katharen, met totale uitroeiing als doel. Jeanne raakt betrokken bij het verzet en strijdt voor vrijheid, samen met haar grote liefde William, de echtgenoot van haar beste vriendin. In 1243 belegeren de Fransen het fort Montségur waar de elite van de kathaarse kerk samen met een garnizoen nog gedurende t

Tijdsmeting en kalender

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik meer wou weten over tijdsmeting in de Oudheid, en voornamelijk in het Oude Rome. Men viert op 21 april, niet zo maar niets voor niets dit jaar de 2762e verjaardag van Rome en SPQR nodigde die dag in het Klein Begijnhof te Leuven dan ook zijn leden uit om getuige te zijn van de jaarlijkse Romulus prijs, welke dit jaar te beurt viel aan Guido Cuyt (voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de AVRA, de Antwerpse Vereniging voor Romeinse Archeologie) en een stevige drink en hapjes. Ik had dit gevoel ook enkele dagen voordien in het Museo Nazionale Romano (Palazzo Massimo alle Terme) bij een Fasti (vorm van kalender), en herinnerde mij toen ook de reeks ROME, een BBC reeks die ook op Canvas was te zien, waar de lezer van de “acta diurna” (oorsprong van het woord journaal of dagelijkse berichten) voor een kalender stond, gelijkaardig aan deze in het Palazzo Massimo alle Terme. Dus historici en classici, nu de moment om te reageren op deze post. D